Podróżowali już długo w starej kompanii. O ile starzy znajomi zdołali zapomnieć o urazach, Amras wciąż żywił ogromną urazę do pirata, co okazywał na każdym kroku, gdy tylko było to możliwe.
Elf zamykał ich podróżującą grupę. Jechał z tyłu, w nieznacznej odległości za Yevereth. Pozwolił, by Dearien prowadził, samemu zajmując się obmyślaniem planów na przyszłość.
Korsarz, jak się okazało, poprowadził do Tretogoru. Korzystając z okazji, Amras kupił sobie wysokie, jeździeckie buty i rękawice nabijane gęsto ostrymi, stalowymi ćwiekami, za pieniądze zarobione podczas nieszczęśliwej przygody ze Slanią.
W karczmie Dearien odnalazł swojego znajomego. Marco, bo takie nosił on imię, jednoznacznie dawał znaki rudemu wilkowi morskiemu, że chciałby zamienić z nim słowa na osobności. Elf wstał od stołu i ostentacyjnie opuścił przybytek, a kątem oka dostrzegł, że jego najbliżsi towarzysze robią to samo. Cieszył się w duchu, że darzą go przynajmniej jakimś tam szacunkiem.
Szli ulicami miasta, a pirat wraz ze swoją świtą, jak sie okazało, wyszedł z karczmy zaraz po nich. Amras zwolnił kroku i z uwagą nadstawił swe elfie, czujne uszy, nasłuchując, o czym rozmawiają.
Nagle pozorny spokój zakłóciło niespodziewane poruszenie. Wysoki elf jakby w zwolnionym tempie widział, jak Sigion rzuca się na Yevereth i ląduje z nią ciężko na bruku. Kilka metrów dalej zaś biegła czarną plątanina nóg i odwłoka. Amrasa zmroziło gdy uświadomił sobie, że jest to kikimora, o której rozmawiał Dearien z Marco.
Popisując się refleksem, obrócił się z gracją wokół potwora, wbijając mu przy tym w bok swój nóż (58-5).
Jednocześnie dziwił się w myśli, że kikimora jest tak...niewielka. Owszem, wielkością bardzo przewyższała psa, lecz elfowi zdawało się, że stwory te winny być rozmiarów kuca. Ostatecznie jednak, potwory nigdy nie były jego dziedziną więc dał spokój myślom i skupił się na walce.
Wyjął z cichym sykiem miecz z pochwy, osłaniając sobą gramolących się z ziemi towarzyszy. Stwór jednak wydawał się być nieco otępiały po ciosie zadanym mu w śliskie oko, gdyż pognał w stronę mieszkańca Skelliege i jego znajomego.
- Gar'ean! - Zdążył wykrzyknąć tylko Amras. Oni jednak byli już gotowi do walki, w dłoniach dzierżąc mężnie swój oręż.


Dearien x
Amras x
Heian
Helyas
Dralann
Garvey
Sigion
Yevereth

Bruk był twardy. Cholernie twardy. Nie zauważyła, co się z nią dzieje, toteż nie zamortyzowała upadku. Coś twardego wbiło się jej pod żebra (26-3), usłyszała trzask rozrywanego materiału. Jeszcze niedawno całe spodnie zdobiła dziura długości połowy dłoni.
- Zostaw mnie, idioto! - krzyknęła, zauważywszy kto ją przewrócił. Dorzuciła do tego jeszcze kilka epitetów, które z każdym kolejnym stawały się coraz barwniejsze od poprzednich. Wstała. I dopiero wtedy spostrzegła paskudne coś, co przypominało trochę wyrośniętego pająka. Skierowała grot na stworzenie i z przerażeniem patrzyła, jak odrzucone siłą zaklęcia trafia w studnię (47-12). Studnia rozpadła się.
- Yyy...więc tego, co to było za przyjemne stworzonko? - zapytała zszokowana. - I mam nadzieję, że studnia nie będzie nikomu zbytnio potrzebna...wypadek przy pracy.
Kikimora wstała spod gruzów i zaatakowała kolejny raz.

Dearien x
Amras x
Heian
Helyas
Dralann x
Garvey
Sigion
Yevereth x

Garvey szedł, wsłuchując się w swoje myśli. Nie zastanawiał się gdzie idzie, podążał za drużyną jak wierny piesek. Po co? W jakim celu? Dlaczego to robił? Sam nie wiedział. Myślał też nad tym, kto zostanie przywódcą… Będzie walka?
Z zamyślenia wyrwało go krzyczenie pozostałych. Nagle przed nim pojawiła się kikimora. Wielkie, obrzydliwe zwierzę, potwór. Próbował sobie przypomnieć wiedzę o niej… atakuje pazurami. I zębami. Jest odporna na żelazo… Czyli ich jedynym ratunkiem może być tylko magia czarodzieja. Garvey westchnął, skupił się. Czas dla niego biegł powoli, spokojnie, w zwolnionym tempie. Ułożył dłonie w geście, bez którego zaklęcie nie miało prawa się udać; wypowiedział skomplikowaną formułę. Po chwili w jego dłoniach pojawiła się ognista sieć [na którą wydał 10PM z puli zaczerpniętych wcześniej 20PM], którą zręcznie zarzucił na stwora tak, by ten nie mógł się wydostać.
- Mamy 15 minut! - krzyknął do drużyny, przy czym starał się utrzymywać zaklęcie jak najdłużej, obchodząc sieć dookoła. Stwór delikatnie szarpał się, gdyż na większe ruchy nie pozwalała mu sieć [29-3]



Dearien x
Amras x
Heian
Helyas x
Dralann x
Garvey x
Sigion
Yevereth x

Czarodziejka zauważyła, jak pirat z badem, Dralann i jego znajomym odchodzą. Świetnie. Niech sobie robią co chcą. Ma ich gdzieś. W ogóle to zasadniczo nie zależało jej na tym, żeby z nimi zostali.
Kikimora miotała się w więzach rzuconych przez Garveya (26-3). Koniec z magią, powiedziała sobie. Cholera, jeszcze bedzie musiała może płacić za tą studnię. Marzenie. Zrobiliby coś z tymi zafajdanymi kikimorami, to studnia nadal by stała.
Podeszła do stworzenia i wbiła mu miecz w bok do połowy jego długości (26-7). Kikimora zawarczała gniewnie. Yevereth wyciągnęła miecz z potwora i cofnęła się kawałek. Niech reszta się z nią pomęczy. Znając jej szczęście, to jeszcze rozwali pół miasta.
Przemkneło jej przez myśl, że może wypadałoby przeprosić Sigiona i mu podzękować. Tak przecież zrobiłby każdy porządny człowiek...
Nie. I tak pewnie się upomni o zapłatę za pomoc. Na tym świecie przeiceż nikt nie robi nic bezinteresownie. Wszystko ma swoją cenę.


Dearien x
Amras
Heian
Helyas
Dralann
Garvey
Sigion
Yevereth x

Sigion chciał ruszyć na potwora, jednak miał problem. Wiedział, że człowieka może atakować najwięcej trzech ludzi na raz. Z kikimora było o tyle łatwiej, że szybko odrzucała swoich przeciwników i była trochę większa, co dawało szansę na atak góra pięciorga. Wiedział, że przeszkadzałby tylko, więc czekał na dobry moment. Chwycił mocno swój topór. Wiedział, że bestia jest wrażliwa na żelazo. W Mahakamie mieli czasami problemy z kikimorami, poza tym widział ile sobie robi z ciosów jego towarzyszy. Tak, mógł ich uznać za towarzyszy. Sieć Garveya zniknęła.
- Odsunąć się, wszyscy! - drużyna trochę zdezorientowana odskoczyła od bestii. Ta, równie zdezorientowana rozejrzała się po całej drużynie. Sigion nie czekał. Rzucił ciężkim toporem. Wiedział, że pewnie nie trafi. Celował w odnóża i, o dziwo, trafił! ( 19 - 2 ). Bestia odwróciła się w jego stronę, ale ten był już przy niej z Vanessą w ręku. Kiedy przekrzywiła głowę ciął na odlew rozcinając jej pierś ( 17 - 13 ). Bestia odskoczyła z głośnym wizgiem, a Sgion doskoczył do niej i wbił w nią ostrze. Kiedy przeszło przez jej pancerz przekręcił je ( 4 - 4 ). Bestia zrobiła kilka kroków do tyłu zsuwając się z klingi, wydała straszny krzyk i padła martwa na ziemię.
- Mam nadzieję, że to nie było wezwanie o pomoc. - odwrócił się w stronę Yevereth - Nie dziękuj. Odwzajemniłem się za tamto w dworku. - Pirat gdzieś odszedł. Najemnikowi było wszystko jedno. Zastanawiał się co mógł zrobić, żeby drużyna mniej ucierpiała i jak następnym razem nie dać się zaskoczyć. Wyjął z kieszeni szmatkę i przetarł Vanessę, po czym wsunął ją do pochwy przy pasie. Podniósł topór i wsunął go za pas. Analizował walkę. W pewnej chwili zastanowił się jak musi wyglądać. Do pasa przytroczone dwa miecze, Vanessa i ten, który należał o Roegnara. Na plecach krótki miecz, który miał zmienić n jaiś lepszy, jednak po ostatniej podróży chciał zregenerować siły i postarać się nauczyć czegoś przydatnego. Za pasem olbrzymi topór. W cholewie kord. Może nareszcie dostanie jakieś nowe zlecenia... Wrócił do myśli o walce. Postanowił się więcej nie odzywać, tylko iść za resztą...



Dearien x
Amras
Heian
Helyas
Dralann x
Garvey
Sigion x
Yevereth x

Sigion początkowo chciał iść za elfem, ale pomyślał, że elf poradzi sobie bez niego. W końcu nikt z nic nei chciał wpakować się w kłopoty. Postanowił, że może zmieni trochę ekwipunek, co miał zamiar zrobić już wcześniej. Poszedł do karczmy, gdzie zostawił swoje juki. Zerknął do jednej z nich. A jednak ten prosty czar zadziałał! Dzięki małej sztuczce Yevereth głowa ghula była w takim samym stanie jak wtedy, kiedy go zabili. Miał jeszcze 5 mieczy. Najpierw postanowił spieniężyć głowę ghula. Wrobił burmistrza miasta, że znalazł go niedaleko miejskiego cmentarza, jak pałaszował jakiegoś nieszczęśnika. Z 350 denarów które chciał za jego głowę dostał 270, choć początkowo miał nie dostać nic. Później spieniężył miecze. To było trudniejsze, bo sprzedawca znał się na fachu, a i najemnik nie miał zdolności do oszukiwania w takich sprawach. Zarobił 150 denarów. Dobre i to. Miał razem 860 denarów. Nie chciał za bardzo zmieniać ubioru. Wiedział, że to co nosi nie jest jakiejś mizernej jakości, a z czasem będzie warte jeszcze więcej. Płaszcz przykryty kurzem wieloletnich podróży, tłuszczem z wielu potraw i potem noszącego był prawie odporny na deszcz. Sigionowi najbardziej chodziło o broń. Cieszył się, że jego topór nie uległ zniszczeniu po tym rzucie. Jego miecz był dobrej jakości, a jeśli chodzi o Vanessę, to jej wykonanie też nie pozostawiało nic do życzenia. Jednak krótki miecz, który miał na plecach. Był całkiem dobrze wyważony, ale jego jakość była okropnie słaba. Nie chciał go sprzedawać, ale i nie chciał się z nim pokazywać. Hańbą było dla najemnika jego klasy, mimo, że nieznanego, nosić broń, którą walczą zwykli rozbójnicy. Postanowił zrobić broń na zamówienie. Wiedział, że jego drużyna może domagać się pieniędzy za głowe ghula, ale kiedyś im to zwróci. Bardziej będą się cieszyć, kiedy ocali im życie. Poszedł do kowala. Jednak szybko zmienił zdanie. Poszedł do dzielnicy nieludzi. Elfy patrzyły na niego z trwogą i szybko się odsuwały. Widział grupkę młodych elfów z założonymi ramionami. Patrzyli na niego wrogo, z pogardą. Szybko ocenił jakie miałby z nimi szanse, skrzywienie zawodowe, i zignorował ich. Krasnoludy był inne. Niektórzy patrzyli na niego jak wryci, jakby go pamiętali, inni nie zwracali na niego uwagi. Wszedł do kuźni.
- Zamknięte! - basowy głos niósł się z pracowni. Nie było słychać kucia żelaza, jednak w powietrzu było czuć żar. Piece był rozpalone. I dobrze. Kiedy Sigion wszedł zobaczył niskiego przysadzistego krasnoluda z brązową brodą zaplecioną w warkocz. - Głuchy jesteś?! Zamknięte! Wynoś mi się stąd, bo przekopię Ci rzyć! Jazda, ruchy człowieku! Myślisz, że jesteś lepszy?! Nie, nie obsługuję ludzi, tak jak wy nie chcecie obsługiwać nas! Zawołasz straże?! To pokażę tym pijanym dupkom dlaczego nie chciałem Cię obsłużyć. - krasnolud podniósł leżący na kowadle młot - To co? Załatwimy to teraz? Myślisz, że dasz radę?? Kim to w ogóle jesteś???
- Sigion... Sigion z Mahakamu. - Krasnolud upuścił młot. Jego źrenice się rozszerzyły.
- Zamknij drzwi Sigionie, Siadaj, zaraz porozmawiamy. - Krasnolud wyszedł na chwilę na zaplecze, a najemnik zrobił to o co go poprosił. Ten szybko wrócił i sprawdził, czy okiennice są szczelnie zamknięte. - Przepraszam Cię za tą całą szopkę, ale puszczają mi już nerwy... Te skurwiele, ludzie... Przepraszam... Rozkradli mi całą kuźnię. Widzisz? Nie ma tu prawie nic. Nie ma nawet moich pomocników... Przed chwilą dostałem wiadomość, że jeden z nich został pobity na śmierć. W jakimś zaułku w "ludzkiej" części miasta... Mam jeszcze jednego pomocnika, ale mieszka w pobliżu tamtego miejsca i boi się wychodzić z domu. I nie dziwię mu się. Jest jeszcze młody... Ale mniejsza o moje problemy. Nawet się nie przedstawiłem. Jestem Gomrid. - uścisnął dłoń Sigionowi. Uścisk miał krzepki jak na krasnoluda i kowala przystało - W czym mogę Ci pomóc?
- Wiesz jaki mam fach... Potrzebuję broni. A wiem kto tworzy najlepszą broń. W końcu wychowałem się razem  wami i traktuję Cię jak brata...
- Krasnoludy nie zapominają. Wie o Tobie prawdopodobnie każdy, jednak nie każdy wie jak wyglądasz... Tak jak ja. Jeszcze raz przepr...
- Nie obwiniam Cię. Jeśli chodzi o krasnoludy... Na ulicy część z was mnie rozpoznała.
- Mówiłem. Jakiej broni potrzebujesz? Niestety nie jestem w stanie Ci wiele zaoferować, ale mam jeszcze coś na składzie...
- Chciałem zamówić broń. Potrzebuję czegoś specjalnego. Krótki jednoręczny miecz, jakaś lepsza stal. Mam pieniądze...
- Chętnie bym to zrobił, nawet za darmo, ale bez mojego pomocnika nic nie zdziałam.
- Przyprowadzę go. Najlepiej będzie, jeśli się do Ciebie przeprowadzi Nie masz nic przeciwko?
- Nie! Wręcz przeciwnie, też o tym myślałem! Jednak jest zbyt niebezpiecznie.. Rozumiesz.
- Tak. A jeśli chodzi o cenę... Zapłacę. Też musisz z czegoś żyć. Poza tym niedługo nie będziesz mieszkał sam...
- Złoto nie człowiek. Zabieram się do roboty. Tylko... Mógłbyś mi wpłacić zaliczkę... - Sigion rzucił sakwę pełną piniędzy.
- Masz tu 400 denarów. Trochę zorientowałem się w cenach, wystarczy na wszystko czego potrzebujesz. Potem dopłacę jeszcze 400...
- Dla Ciebie, 300.
- Dam 350. Nie będę Cię okradał, bo wiem, że teraz to i tak będzie mało. Wrócę niedługo, powiedz tylko gdzie mieszka...
Sigion po odprowadzeniu wspólnika do kowala, o dziwo bez większych przeszkód, mimo, że nieśli jego niewielki dobytek, pozostał w kuźni. Przypominało mu się dzieciństwo. Lubił patrzeć jak rzemieślnik nadaje kształt swojemu dziełu.
- Jakie imię chcesz mu nadać? - Krasnolud wyrwał Sigiona z zadumy.
- Nie myślałem o tym... Niech nie ma imienia. Jednak mógłbyś na niej wykuć kilka run?? Chodzi mi o runę siły, szybkości i... i braterstwa. - kowal spojrzał na niego ze łzami w oczach.
- Jest już późno. Przyjdź z rana. Wszystko będzie gotowe.
Sigion spotkał się w karczmie z elfem i resztą drużyny. W opisanym krasnoludzie poznał wspólnika kowala...



Sigion x
Dearien
Amras
Helyas
Dralann
Garvey
Yevereth
(Heian)