O Dżizz. Robię kolejny odkop i nawet nie wiem czy ktokolwiek to przeczytał, ale po prostu MUSZĘ.
Ta książka (bo przeczytałam tylko 1 część) zryła mi beret do końca życia. Serio. Przeczytałam ją w ciągu jednego wieczora, nie mogłam od niej oczu oderwać. Jedna z najlepszych pozycji, które kiedykolwiek miałam okazję dorwać w łapki. Przebierałam nogami na myśl, że mam jeszcze parę książek z tej serii - już widziałam oczyma wyobraźni tego zimnego sukinsyna, który po kolei rozwala kolejne ataki strasznych, złych kosmitów. Prawie za niego za mąż wyszłam - zaocznie. A potem przeczytałam zakończenie. Pół nocy nie mogłam podnieść szczęki z podłogi, a uraz do tej książki mam teraz taki, że nawet nie mogę na nią patrzeć.
Nie wiem co się stało autorowi. Naprawdę nie wiem. Ale schrzanił zakończenie tak koncertowo, że powinni go za to powiesić. Nie chce za dużo zdradzać, bo a nuż ktoś się za to weźmie. Ale ostrzegam - trzeba się przygotowac na szok i płacz i jedno pytanie wykrzyczane do nieba. "DLACZEGOOO?!"

Nie. Gdyby umarł to jeszcze by było nic. Gościu po prostu rozpieprzył całą fabułę, wszystko co budował. Mogę mniej więcej opisać o co chodziło, ale tak spolerować?