Drużynę obudziło łomotanie do drzwi. Otworzył je Cimeries.
- Kolejne ciała - wydyszał karczmarz. - Szóstka. Dwóch marynarzy, którzy nocą spacerowali po porcie, krawiec wraz z dwoma czeladnikami i arystokrata. Ten, który często tu bywał. Pospieszcie się. - Po czym bez słowa opuścił pokój.
- No, moi towarzysze. A więc nastał czas działań - zwrócił się bezpośrednio do nekromanty. - To jest sprawa dla was. Ciała są jeszcze świeże. Odszukajcie je i weźcie na spytki. Te wcześniejsze, jak dacie radę, również. Powodzenia.

- Nie zapominaj, że idę z Tobą. - najemnik szybko założył spodnie i skórzaną kamizelkę. W czasie, w którym się ubierał nekromanta również zbierał najpotrzebniejsze rzeczy.
- Tak, tak... Widzę, że i tak nie mam wyboru... Ale kto wie, może akurat się do czegoś przydasz. - Sigion co prawda nie chciał szukać nowych przyjaciół, ale czuł, że ma z nekromantą coś wspólnego. Może zamiłowanie do śmierci?
Szybko chował noże przy różnych częściach ciała, po czym przypiął do pasa topór. Zastanowił się chwilę, po czym przez ramię przełożył pendent z krasnoludzkim mieczem, tak, że rekojeść wystawała mu zza ramienia.
- Nie będzie Ci za ciężko z tym całym żelastwem?? - Sigion zawinął resztę broni w wełniany koc i schował pod łóżkiem, tam, skąd je wyjął.
- Martw się o siebie. Tam skąd pochodzę dorzucali mi do tego jeszcze 4 belki żelaza. Jak polatasz z takim ciężarem przez cały dzień po wnętrzu góry, machanie bronią można przyrównać do szczania po piwie. Delikatnie ruszasz penisem, a reszta dzieje się sama. - nekromanta uderzył się otwartą dłonią w czoło, po czym spojrzał na elfa.
- Może jeszcze zmienisz zdanie co do drużyn... - Elf jednak tylko pokręcił głową.
- Ruszajmy! Cały dzień przed nami. - najemnik zaczął wychodzić z pokoju, zatrzymał się jednak na chwilę przy nekromancie wręczając mu pasek suszonego mięsa, kawałek sera i chleba. - Myślę, że nie zdążymy zejść na śniadanie. Nie chcemy, żeby ostygły nam zwłoki, prawda?? - wtedy dopiero wyszedł z pokoju zbiegając po czym reszta usłyszała tupot jego butów na drewnianych schodach.

Poszli z powrotem do karczmy. Karczmarz był strasznie ciekawski, jednak nie powiedzieli po co im szpadel. To chyba było dosyć jasne. Cimeries doradził Sigionowi, coby wziął srebrną broń.
- Podobno posiadasz takową, a jak już mówiłem, nie wiadomo co może przesiadywać akurat na cmentarzu. Ostatecznie w mieście pojawił się wiedźmin... Możesz też odłożyć topór, na niewiele się raczej zda. - najemnik zianteresowany tym co mówił nekromanta szybko pobiegł do pokoju an górze, zamieniając topór na Vanessę. Zszedł na dół, Cimeries próbował się odpędzić od jakiegoś bydlaka.
- Wiesz co to znaczy widzieć każdej nocy zwłoki rodziny! - facet głośno się na niego darł. Ludzie zaczęli zwracać na nich uwagę. - To twoja wina! Nie musiałeś tego robić! - nekromanta widocznie był przyzwyczajony do tego typu rzeczy.
- Też muszę z czegoś żyć, a Ty płaciłeś. Dostałeś to, o co prosiłeś, a teraz daj mi odejść. - zauważył już przybycie Sigiona.
- O nie, nigdzie nie pójdziesz! - drab popchnął go tak, że ten poleciał na ziemię. Szybko doskoczył do niego najemnik uderzając go pięścią w twarz. Drab zalał się krwią i próbował walczyć. Sigion znał się na walce wręcz więc szybko unieszkodliwił przeciwnika, wykręcając mu rękę i rzucając na ziemię.
- Chodźmy ziomku. - rzekł do maga, po czym wyszli. Po drodze Sigion kopnął jeszcze draba w żebra. Raczej mu ich nie połamał, jednak zapewnił im spokój, wiedząc, że ten się nie podniesie.
- Tak myślałem, że mi się przydasz... - zaczął nekromanta, Sigion szybko mu przerwał.
- Daj spokój, to ty jesteś nam potrzebny. - przez chwilę szli w ciszy, po czym Sigion musiał zaspokoić ciekawość. - Mówiłeś, żebym zmienił broń... Wiesz może coś więcej na temat cmentarnych potworów? - najemnik się uśmiechnął.
- Ostatecznie to należy do mojej profesji. Chcesz się czegoś dowiedzieć? - najemnikowi pojaśniały oczy.
- Pewnie! - szybko powstrzymał entuzjazm i zapanował nad sobą - oczywiście po to, żeby Cię bronić. Jak już mówiłem, jesteś nam potrzebny! - nekromanta uśmeichnął się, tak samo jego towarzysz. W zasadzie mogli mieć wiele wspólnego.
- Więc słuchaj uważnie. Zakładam, że interesują cię tylko sposoby walki. - najemnik kiwnął głową pokazując kły w usmiechu.
- Chyba się zrozumiemy. Mówiłeś coś o trupojadzie... - Cimeries szybko przejał pałeczkę.
- Zazwyczaj mówi się tak o ghulach, jednak przy odrobinie szczęścia... czy też nie możemy spotkać coś większego, dajmy na to graveira czy alghula. Ludzie nie zawsze je rozróżniają, bo też nie przyglądają się im. Giną, lub uciekają. Musisz wiedzieć, że to stwory pokoniunkcyjne, a na te zazwyczaj najlepszą bronią jest srebro. Jeśli takowego nie posiadasz, podobno są oleje, którymi można smarować broń, tak zwane oleje przeciw trupojadom. Myślę, że mógłbym nauczyć się przepisu, jednak lepiej porozmawiaj z wiedźminem. Przy  odrobinie szczęścia uchyli rąbek tajemnicy, a i ja chętnie posłucham. - Sigion łapczywie chwytał wiedzę. Słyszał kiedyś o olejach, jednak nigdy z takowych nie korzystał.
- Więc srebro lub oleje.... Wiesz coś o tym, w jaki sposób walczą? - nekromanta zrobił grymas twarzy
- Zazwyczaj miałem okazję badać zwłoki i z nich zdobywać potrzebne mi rzeczy, jednak niektórzy z mojej profesii przekazali mi pewną teorytyczną wiedzę. W zasadzie tego samego można domyślić się z budowy ciał każdego z nich. - rozmowę kontynuowali dopóki nie doszli do studni. Tam postanowili dac odpocząć nekromancie, oraz napić się wody. Przy okazji najemnik wyjął kolejne kawałki, tym razem suszonej ryby i chleb. Kiedy odpoczęli poszli na cmentarz. Po drodze kontynuowali temat. Cimeries opowiedział o ghulach, Alghulach, Graveirach i Fledrach. Jako ciekawostkę mówił o Zjadarkach, poza tym przestrzegł przed Upiorami.
- Chyba jesteśmy na miejscu. - nekromanta skinął głową. Cmentarz nie był specjalnie wielki, jednak całkiem zadbany. Przynajmniej początkowa jego część. Dalej widać było, że nagrobki robione są niestarannie. Widocznie nawet po śmierci był podział na bogatych i nędzarzy. A przecież wszyscy mieli trafić w to samo miejsce... Do piachu. Zgodnie ze wskazówkami poszli w odpowiednie miejsce. Były tam trzy świeże groby. Sigion pamiętał cztery ciała, pomyślał jednak, że czwarty pewnie był pomocnik piekarza, pochowany gdzie indziej. Tabliczki nad grobami wyraźnie wskazywały kto był tu pochowany. Byli w "dzielnicy" grobów średniej jakości. Nekromanta wskazał Sigionowi łopatę.
- Mógłbyś? Potrzebuję sił na wskrzeszenie, a jak będą się sami wygrzebywać to nie będę ich miał na kolejne ciała. - Sigion złapał za narzędzie i nie czekając, z lekkim kurwa na ustach zaczął kopać. Pierwszy był grób żony piekarza. Jej ciało było zawinięte z całun i złożone w ziemi na średniej głębokości. Widocznie próbowano zabezpieczyć je przed trupojadami, ale specjalnie im sie nie chciało. Najemnik odwinął całun. Kobieta była miej więcej taka jaką ją zapamiętał. Czarne włosy, zamknięte oczy, poderżnięte gardło. Dosyć szeroko, praktycznie od ucha do ucha. Miała na sobie prostą pomarańczową suknię i... towarzystwo. Robaki zaczęły już się do niej dobierać, więc wyglądała prawie jakby żyła. Prawie... Sigion wyszedł z dołu, po czym stanął nad nim Cimeries.
- Odsuń się kawałek. Potrzebuję miejsca. - Najemnik był posłuszny. To był ciekawy widok, kiedy jego towarzysz kreślił w powietrzu znaki rękoma, a potem to, co można było uznać już martwa naturę nagle, wracało do życia. Kobieta wstała, i jakby wypuściła powietrze. Dopiero teraz Sigion zauważył, że musiała się już psuć w środku, bo razem z tym "wydechem" wypuściła po prostu zbierający się w jej wnętrzu gaz. Przecież nie musiała oddychać. Jej ciało prawie się nie zmieniło, ziemisty kolor skóry, trochę bardziej płaski brzuch, jednak niewiele no i pospadały robaki. Od razu zaczęła coś mówić, jednak obaj nie mogli jej zrozumieć. Najemnik już chciał wyjął miecz, jednak kobieta zaczęła coraz szybciej poruszać szczękami, aż padła z powrotem do dziury. Już nie wstała.
- Kurwa, co się właśnie stało? Zrozumiałeś coś z tego co mówiła? - nekromanta pokręcił nerwowo głową.
- Nic. Była w złym stanie, lub po prostu zwłoki są za stare. - nekromanta przetarł oczy - Możliwe tez, że jestem zmęczony, ale istnieje i inna możliwość... - spojrzał najemnikowi w oczy. - To co zobaczyła przed śmiercią było tak straszne, że nie zapomniała o tym nawet po śmierci... - chwilę patrzył mu tak w oczy, po czym doskoczył do niego i krzyknął - Bu! - najemnik odskoczył, po czym zaczął się śmiać. Nekromanta tak samo. Tylko tych dwoje mogło stać nad rozkopanym grobem, z którego przed chwilą wyszły zwłoki i i śmiać się wniebogłosy.
- Jesteś pojebany. - powiedział najemnik nadal się śmiejąc - W każdym razie nic nie mamy. Szybko ją zakopię i bierzemy się za kolejne ciało. - nekromanta już tylko się uśmiechając przytaknął. Sigion zakopał ciało i powtórzył procedurę z drugim grobem, tym razem piekarza. nekromanta ponownie stanął nad grobem i ożywił ciało. Piekarz miał całkiem porządne lniane ubranie. Było w ciemnych kolorach, nie wiadomo, przez ziemię, czy od momentu uszycia. Stał w ciszy. Nekromanta przemówił:
- Mów, co Cię zabiło? - pusty wzrok spojrzał na niego.
- Cień. Szybki jak piorun. Podobny do... - wyglądał jakby się zastanawiał - Chyba do człowieka. Nie wiem dokładnie. Po tym jak poderżnął mi gardło widziałem już tylko cień... Dajcie mi odpocząć, dajcie mi wrócić do rodziny... - nekromanta skinął głową. Sigion wyjął srebrny miecz i przeszył nim mózg piekarza.
- Szybko się uczysz... - zauważuł nekromanta.
- Dlatego żyję. - uśmiechnął się najemnik. Zakopał ciało, po czym odkopał kolejne. Było już późne południe. Dzięki mozolnej pracy najemnika, nekromanta miał niezbędny czas na odpoczynek. Najemnik też nie narzekał na pracę. Była ciężka, ale wiedział, że wszystko co ciężkie da mu potrzebną siłę. Odkopał córkę piekarza i odwinął jej całun. Wyglądała podobnie do matki, podobna suknia, kolor włosów, rysy... I szrama na gardzieli. Nekromanta powtórzył czynności i zapytał o to samo.
- Potwór... potwór... zabił ojca, ochlapał mnie krwią matki... za szybki, żeby go zobaczyć... Zbyt dokładny, żeby przeżyć... - spojrzała na nich - Strzeżcie się włochatego potwora... Będzie dalej zabijał. Uciekajcie! I dajcie mi spokój! - Sigion ponownie przebił srebrnym ostrzem czoło, po czym wytarł ostrze w jej suknię.
- Niewiele wiemy. - nekromanta się zastanawiał, przysiadł na jednym z nagrobków. - człowiekopodbny, owłosiony stwór. Niby lykantrop się zgadza... Z resztą, zobaczymy co znalazła reszta. - Sigion był w trakcie zakopywania dołu. Niebo stawało się już pomarańczowe.
- Jest jeszcze ten czwarty. Zakładam, że pochowali go w dalszej części, był tylko pomocnikiem. Dasz radę? - nekromanta odsapnął chwilę, po czym przytaknął.
- Dam radę. Ale to już ostatni na dziś. - Sigion skończył robotę i póki było jasno, zaczęli szukać świeżego nagrobka w dalszej części cmentarza. Po kilkudziesięciu minutach go znaleźli. Sigion zaczął kopać, jednak był to płytki grób, w którym znaleźli... urnę.
- Kurwa mać, jak można tak zmarnować dobre ciało... - nekromanta był wyraźnie zły. - Mógłbym spróbować przyzwać jego dusze, jednak kiedy takowa jest ograniczona ciałem łatwiej jest ją kontrolować. A ja nie tyle mam za mało umiejętności ile jestem zmęczony. To zbyt niebezpieczne. - Sigion zadowolony, że nie ma dużo roboty, szybko zakopał dołek. Kiedy wracali w miejscu gdzie wcześniej odkopywali piekarza obaj zobaczyli zgarbioną postać grzebiąca w ziemi. Słońce już prawie było za horyzontem, więc ciężko było zobaczyć ową postać.
- Ej, ty tam! Co Ty wyprawiasz?! - najemnik krzyknął, nie zwracając uwagi na to, że sam robił praktycznie to samo kilka minut temu. Spojrzały ku nim świecące oczy i w ich stronę zaczął biec średniej wielkości Graveir. - O kurwa! - Sigion szybko wyjął srebrny miecz z pochwy.
- Mówiłem, że tu może być trupojad? - powiedział nekromanta, po czym zdał sobie sprawę z powagi sytuacji.
Graveir
Cechy
Ko: 4    Po: 3         Si: 4    Zm: 2    Zr: 2        Zw: 3
In: 2           Og: 0          Wo: 1
Żywotność: 40
Uniki: 2
Zbroja: gruba skóra.
Broń: Zęby i pazurzaste łapy.
Moce:
* Każdy atak kończący się zadaniem obrażeń to 50% szans na zarażenie się jakąś chorobą (np. tężcem).
* Odporny na żelazo.

Sigion postanowił nie dać zbliżyć się Graveirowi do nekromanty i zadał cios (2xk6 + 2x Si = 14 40-14=26), trafiając go w ramię. Ten zawył czując dotyk srebra. Widać było, że jego ramię nie nadaje się do walki, jednak używał siły bezładności, aby nim machać. W ten sposób najemnik musiał się cofnąć...

Sigion ruszył do ponownego ataku.
Postanowił trochę zmylić stwora. Zamarkował cięcie z lewej strony. Stwór wyczuwając srebro odskoczył na prawą na co liczył najemnik. Szybko zmienił kierunek ostrza uderzając (13 - 12* = 1). Trafił go w nogi, obie ucinając. Graveir z nieruchomą ręką i obciętymi nogami próbował się jeszcze czołgać po ziemi w kierunku przeciwników, używając jednej ręki, jednak Sigion stanął nad nim i przebił mu Vanessą głowę, na wysokości mózgu. Stwór przez chwilę trząsł się w konwulsjach, po czym zesztywniał. Najemnik wytarł miecz o szatę nieumarłego.
- Wracaj do grobu. - nekromanta odesłał swojego sługę.
- Ciężko jest nauczyć się takich sztuczek?? - najemnik był całkiem ciekawy magii. Dzięki niej byłby skuteczniejszym zabójcą. Mógłby nawet zdobyć międzynarodową sławę! Co prawda wiele osób mogłoby chcieć go zabić, ale w nocy mogliby go chronić nieumarli.
- Nie myśl nawet o tym. - nekromanta wyrwał go z zadumy - Jesteś za stary. -najemnik szybko wrócił do rzeczywistości.
- Kurwa, szkoda. - nekromanta jednak się uśmiechnął.
- Byłbyś dobrym uczniem. Ale mogę cię pocieszyć. Słyszałem, że jest możliwość zaklinania przedmiotów, amuletów, pierścieni... broni. Możesz pośrednio korzystać z magii, co i tak wzmocni twoją skuteczność. - Ten się uśmiechnął.
- Jesteś kopalnią informacji. Wiedziałem, że się nam przydasz! - nekromanta odwzajemnił uśmiech. Sigion podszedł do ciała Graveira i uciął mu głowę. Wziął ją ze sobą, trzymając w pewnej odległości od siebie, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się jadem trupim. W drodze do miasta, po jakimś czasie schował ją do sakwy. Nekromanta domyślił się, że liczy na nagrodę. Najemnik zapewnił go, że się z nim podzieli. Sigion spodziewał się nagrody, bo nekromanta już wcześniej mówił, że wśród ludzi chodzą pogłoski o trupojadzie. Nie mylił się. Na posterunku udało mu się wynegocjować normalną cenę za Graveira (360 denarów), z czego połowę oddał Cimeriesowi. (Sigion 192 + 180 = 372 denary**)
- Miałem w tym taki wkład jak i ja. Poza tym, dałeś mi wiele cennych wskazówek. - Ciemeries się uśmiechnął. Może takie zabijanie stworów było bardziej opłacalne niż ich ożywanie? I przede wszystkim nie miało się opinii nekrofila. Później poszli do karczmy, coby poczekać na resztę. Najemnik postawił piwo nekromancie i kupił kufel sobie.
- Kaedweński sout. ( 372 - 20 = 352 denary). Ciemne, całkiem niezłe. - nekromanta przytknął kufel do ust i przytaknął. - Zostało nam czekać na resztę...

* wypadło mi 4 i 6, więc byłoby 18 obrażeń, ale nie chciałem go od razu zabijać. Chyba nic się nei stanie, jak zaniżę obrażenia??
**Lubek, Ty sobie policz, bo nie wiem ile masz

Sigion nie wiedział czemu w zasadzie poszedł za nekromantą. W jego delikatnie pijanej głowie znalazły się naraz trzy przyczyny. Pierwszą był instynkt, drugą to, że słyszał, jakby nekromanta go wołał. Trzecim pełny pęcherz. Chcąc nie chcąc musiał iść na tył karczmy, a to co tam zastał było całkiem interesujące. Jeden nieprzytomny, dwóch rannych, a jeden w szoku wpatrywał się w niego. Najemnik nie czekał na zaproszenie do tańca, doskoczył do zaskoczonego wieśniaka i wyjmując miecz ciął go w głowę. Ten w odpowiedniej chwili się uchylił, dostał jednak dosyć mocny cios, który rozpłatał mu prawe oko (26-10=16*). Ten wypuścił broń z ręki i obiema rękoma złapał się za twarz. Sigion nie zwracając większej uwagi na dopiero co zaatakowanego wieśniaka w drodze do pozostałych dwóch stojących podciął mu nogi, a kiedy ten był jeszcze nad ziemią kopnął go potężnie w żebra (16-2=14**), pozbawiając go oddechu. Draby rozeznając się szybko w sytuacji obaj rzucili się na nekromantę, widząc, że fizycznie jest słabszy od najemnika...

Sigion miał już płynnym ciosem ściąć głowę temu, który biegł w jego stronę, jednak w ostatniej chwili Cimeries krzyknął aby go nie zabijał. Posłuszny zmienił kierunek broni tak, że ostrze przeleciało powietrze kilka cali przed szyją przeciwnika. W tym samym czasie zszedł z jego trasy wystawiając nogę. Ten zamiast polecieć, stracił tylko równowagę, jednak Sigion uderzył go, używając trochę siły, głownią miecza w tył głowy (16-4=12) powalając go na ziemię. Przestał się ruszać. Sigion widząc, że nekromanta nie ma specjalnych problemów w walce kucnął, aby przyjrzeć się napastnikowi. Klatka piersiowa delikatnie mu się unosiła, jednak z uszu pociekły stróżki krwi. Grunt, że żył. Wyprostował się, po czym kopnął w jeszcze zaciśniętą na rękojeści miecza pięść. Wyleciał z niej, pozostając poza zasięgiem również tego z rozciętym okiem. Ten zdążył się już pozbierać na tyle, żeby próbować wstać. Najemnik podszedł również do niego, kucając nad nim. Ten oparty na rękach z tyłu, próbował się odsunąć, jednak Sigion włożył mu palec w rozcięty oczodół (14-1=13) i przyciągnął jego twarz do siebie. Ten wydał z siebie głośny pisk. Kiedy ich twarze się prawie stykały, najemnik uderzył go z całej siły w brzuch, puszczając go. Ten leżał na ziemi zwinięty w pozycji embrionalnej, nie wiedząc, czy trzymać się za brzuch, czy za martwe już oko. Miał raczej małe szanse na to, żeby wstać. Sigion schował swój miecz do pochwy na plecach i podniósł dwa stare miecze obu powalonych drabów. Nie rozumiał, czemu miałby ich nie zabijać...

- Niech leżą jak leżą. Jak dobrze pójdzie, to jutro wstaną i sobie pójdą. Raczej nie powinni być problemem... A ich broń... - Sigion poszedł z nią do stajni, nekromanta wszedł chwile później niosąc czwarty miecz. Najemnik skinął głową, po czym przełamał jeden z mieczy na kolanie. To rzeczywiście była słaba stal. Kolejny miecz oparł o belkę w stajni i musiał trochę mocniej kopnąć, aby ostrze odłamało się od rękojeści. Z kolejnymi dwoma nie miał większych problemów. Kiedy bronie były unieszkodliwione wrzucił je w kupę końskiego łajna. Obaj wyszli ze stajni, gdzie stał, a właściwie kucał nad jednym z drabów mężczyzna, całkiem dobrze umięśniony, o łysej głowie i równo ostrzyżonej brodzie. Podniósł się, kiedy usłyszał kroki ze stajni. Nie wyglądał na uzbrojonego.
- To wy ich tak załatwiliście? - mówił niskim basem. Najemnik chciał przytaknąć, ale pierwszy odezwał się nekromanta.
- To twoi znajomi?? Próbowali nas okraść. - Nie chciał wnikać w to, że próbowali kraść jego, ale podkreślił to, że ich czterech nie dało rady im dwóm.
- Proszę mnie nie obrażać! To były nic nie warte mendy, szukające łatwego zarobku. Podoba mi się wasz styl, nie zabiliście ich. - tym razem najemnik zdążył się odezwać.
- Mało brakowało. Jednak ostatnie wydarzenia przyniosły wystarczająco śmierci... - mężczyzna przytaknął.
- Mądre słowa. Mam dla was propozycję. Wejdziemy? - pokazał na karczmę. Oni obaj przytaknęli i poszli za nim, sprawiał wrażenie przyjaznego człowieka. Kiedy podeszli bliżej, zobaczyli, że jest twarz pokryta jest mniejszymi i większymi bliznami, jednak nie od żelaza. To były bardziej rozcięcia takie, jakie otrzymuje się  podczas walki wręcz, głównie na łukach brwiowych. Przed drzwiami zatrzymał się.
- Jestem Sfefnir*. Chodźcie. - we trójkę weszli do środka. Ujrzawszy mężczyznę w karczmie zapadła cisza, którą przerwał barman.
- Sfefnir, dobrze, że jesteś! - wyszedł zza lady i poklepał go po plecach, po czym krzyknął do, jak dało się zauważyć, stałych bywalców - A wy na co czekacie? Ustawiać stoły! - najemnik z nekromantą byli co najmniej zdziwieni tym, jak nagle ludzie zaczęli się uwijać i ustawiać stoły w okręgu. - Ostatnio było trochę zamieszania, więc przyda się im trochę rozrywki. Wam zresztą też. - tu zwrócił się w stronę Sigiona i Cimeriesa. - Wytłumaczysz im o co chodzi? Ja wywieszę informację.
- Niech będzie. - barman odszedł w stronę lady po drewnianą tabliczkę, po czym wyszedł na chwilę z karczmy.
- W tym mieście źle widziane są bójki, sprzeczki i tym podobne sprawy, dlatego znaleźliśmy sposób, który nam pozwala się trochę wyszumieć i nie sprawia problemów władzom. W różnym czasie w różnych karczmach organizujemy walki na pięści. W zasadzie siła nie jest ważna, bo ustaliliśmy system punktowy. Trafisz w odpowiednie miejsce, dostajesz punkt, nokautujesz wygrywasz. Ilość zależy od tego z kim walczysz. Im cięższy przeciwnik, tym więcej musisz ich zdobyć. Tak więc musisz być bardziej zwinny niż silny. Tamci goście nic wam nie zrobili, więc nie powinniście mieć większych problemów. Jeśli nie chcecie walczyć zawsze możecie obstawiać walki. Co wy na to? To dobra okazja na zyskanie sławy i powiększenie majątku.
- Lub jego stracenie. - dodał nekromanta. Sfefnir tylko się uśmiechnął. Najemnik pomyślał, że i tak muszą czekać na pozostałych i wytrzeźwieć, a to dobra okazja załatwić jedno i drugie.
- Jestem za. Co Ty na to? - zapytał nekromanty

Przed walką Sfefnir wytłumaczył mu zasady.
- Dozwolone jest prawie wszystko. Nie możesz bić w krocze, wciskać placów w oczy i w nos, drapać i przede wszystkim zabijać! Jeśli atakujesz od przodu a przeciwnik się broni, nie dostajesz punktów, no wiesz, zasłania rękoma twarz lub tors, tak, że nie może  z tej pozycji oddać ataku. Wtedy ewentualnie możesz próbować zaatakować po nerkach. Punkty dostaniesz kiedy uderzysz w nerki własnie, w twarz lub w brzuch. Jeśli znokautujesz przeciwnika, automatycznie wygrywasz. Walka tylko w pozycji stojącej, nie staraj się go przewalić, to sport dla mężczyzn z honorem. Rozumiesz zasady? - Sigion kiwnął głową. Podali mu dwa kawałki materiału, aby owinął sobie nimi dłonie. miało to zapobiec ewentualnym otarciom, zarówno kostek jak i przeciwnika. Kiedy już wyszedł na ring zaskoczony był tym, że Cimeries postawił na niego 50 denarów. Postanowił go nie zawieść.
Garmal miał posturę podobną do Sigiona, jednak na odsłoniętej klatce piersiowej, nieźle umięśnionej, było mnóstwo włosów. Można powiedzieć, że w porównaniu do niego Sigion był raczej gładki. Facet był kilka centymetrów większy od najemnika, miał krzaczastą brodę i włosy w podobnym nieładzie. Wyglądał na całkiem silnego... Tak jak Sigion.
- Rozwal go! - to był Cimeries.
- Zaczynać! - krzyknął Sfefnir. W kierunku twarzy Sigiona poleciała pięść, przed którą ledwo uskoczył, zaraz za nią kolejna. Nie mógł cały czas się bronić, więc następnym razem złapał jego pięść i próbował ją wykręcić, jednak byli podobnej siły i nie udało mu się to. Garmal był bardziej doświadczony w tego typu walkach i wiedział jak wykorzystywać swoją przewagę. Zamiast siłować się, postanowił wykorzystać to, że jest większy i zaczął naciskać w kierunku ziemi. Pod Sigionem ugięły się nogi. Tu rzeczywiście potrzeba było więcej sprytu niż siły. Kiedy miał już paść, zrobił krok do przodu, za nogi brodacza, po czym pociągnął nogę do tyłu, na wysokości jego kolana. Ten upadł na nie, a najemnik wyrwawszy się odskoczył i uderzył go złączonymi dłońmi w plecy tak, że poleciał na twarz. Chciał go dobić puki leżał, jednak zatrzymał go Sfefnir zeskakując ze stołu.
- Daj mu wstać. - głośniej krzyknął - Bez punktu! Cios między łopatki! - brodacz wstał rozcierając plecy. Brakowało mu trochę zwinności i widać było, że próbuje nadrabiać to siłą. Zapewne zazwyczaj nokautował lub po prostu miażdżył przeciwników. Sigion nie mógł liczyć na znokautowanie go, bo ten był po prostu większy i cięższy. Musiał postawić na zwinność, którą się specjalnie nie szczycił, i wygrać na punkty.
- Walczcie! - Sfefnir ponownie wydał rozkaz. Brodacz ruszył niczym rozwścieczony byk. Uderzył prawy prosty, Sigion spodziewał się tego i dobił go  lewym przegubem, kolejny lewy prosty odbił prawym przegubem, po czym schylił się przed prawym sierpowym i zadał cios w brzuch. Garmal zgiął się.
- Punkt dla Sigiona! - do karczmy przybywało coraz więcej ludzi, okrzyki sie podnosiły. Każdy kibicował swojemu faworytowi. Najemnik zdążył się spocić podczas walki. Jako, że nie miał koszuli jego skóra delikatnie błyszczała w rytm kołysania się świateł pochodzących z pochodni i świec karczemnych.
W kolejnej rundzie Garmal zaatakował w ten sam sposób, prawym prostym, jednak później postawił nogę za Sigionem i zamarkował lewy prosty. Ten chciał się obronić przegubem, lecz brodacz przyciągnął nogę, podcinając najemnika. Zanim spadł na ziemię zdążył dostać jeszcze łokciem w brzuch. Bolało.
- Punkt dla Garmala! - tłum wiwatował.
- Kurważ mać! - słychać było klnącego nekromantę.
Kolejna runda. Sigion postanowił osłabić trochę przeciwnika. Unikał niezbyt szybkich, ale mocnych ciosów i atakował bezpośrednio w mięśnie rak, nie zdobywając punktów, ale osłabiając mięśnie przeciwnika. W pewnym momencie udało mu się trafić w złączenie mięśni w lewej ręce Garmala. Ta opadła delikatnie w dół. Sigion wykorzystał to zadając silny sierpowy w twarz. Brodacz zachwiał się i poleciał na ziemię. Przez chwilę został tam rozcierając szczękę.
- Punkt dla Sigiona! - kolejne krzyki ludzi. Sigion podniósł rekę pozdrawiając tłum. Widocznie im sie to podobało. Jemu z resztą też. Powoli stawał się sławny.
kolejną rundę Garmal zaczął spokojnie. Chodził po okręgu, tak jak i Sigion. W pewnym momencie poślizgnął się, czy to o pot, czy o własną krew. Zanim złapał równowagę najemnik był już przy nim, zadając silny cios od spodu w podbródek. Brodacz nie miał szans się obronić. Poleciał do tyłu, a tłum ponownie wiwatował. Sfefnir wskoczył na ring, kucnął przy Gramalu, uszczypnał kilka razy, potrząsnął, aż w końcu sprawdził tętno. Potem wstał i obwieścił.
- Sigion wygrał przez nokaut! - Ponowne wiwaty, ktoś przyniósł wiadro wody po dał je Sfefnirowi. Ten zdążył już przy pomocy Sigiona wciągnąć brodacza na jeden ze stołów, po czy chlusnął wodą na nieprzytomnego. Ten zakaszlał kilka razy. Sigion pomógł mu się podnieść, po czym podał mu dłoń.
- Piękna walka! - ten uśmiechnął się, odwzajemnił uścisk i poszedł w kąt karczmy. Zaraz do najemnika podszedł Cimeries.
- Świetnie! Dzięki Tobie zarobiłem 50 denarów! - prawie skakał z radości. Z Sigiona natomiast prwie uleciało już upojenie alkoholowe.
- Teraz Twoja kolej. Ja pod koniec miałem szczęście. - po czym uśmiechnął się i klapnął przy jednym ze stołów.