Sid Vicious, właśc. John Simon Ritchie lub też John Beverly (ur. 10 maja 1957 w Londynie – zm. 2 lutego 1979 w Nowym Jorku) – w latach 1977-1978 basista grupy punk rockowej Sex Pistols.

Jego przydomek, który po polsku znaczy tyle co Wredny Sid, nadał mu John Lydon (pseudonim Johnny Rotten) od imienia swojego chomika.

Życiorys

Początkowo był wielkim fanem zespołu, jednak później po odejściu Glena Matlocka zajął miejsce basisty, choć właściwie nie potrafił grać na tym instrumencie, jak i zresztą na żadnym innym. Od 1978, po zakończeniu działalności muzycznej zespołu Sex Pistols, występował jako wokalista z własnym zespołem m.in. w Nowym Jorku i Londynie. Udało mu się nagrać kilka piosenek m.in. cover piosenki Franka Sinatry pt. "My way".

Ten uwielbiany przez nastolatki punkrockowiec pod koniec 1978 r. został oskarżony o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen. Zmarł w wyniku przedawkowania narkotyków w przededniu procesu (groziło mu od 15 lat do dożywocia) – w dzień po opuszczeniu więzienia za kaucją. Okazało się później, że pozostawił list pożegnalny i odtąd wskazuje się na samobójstwo jako przyczynę jego śmierci, choć nie wyklucza się zwykłej śmierci z przedawkowania. Jego matka przyznała się po jego śmierci do podania śmiertelnej dawki heroiny, choć jej znajomy twierdzi, iż mogła kłamać. Prochy Sida po skremowaniu zostały, według najprawdopodobniejszej wersji, rozrzucone przez jego matkę na grobie jego kochanki Nancy Spungen na żydowskim cmentarzu w Pensylwanii. Sid Vicious jest twórcą i prekursorem punkowej ekspresji na koncertach, która z czasem przybrała nazwę tańca pogo.