W:GW: Moc Wiary

Amras Helyänwe · 2011-07-18 14:16:33

Kapłani – niosący wiarę

Tak jak w każdej rzeczywistości (nie tylko fantasy), także na Kontynencie istnieją religie oraz kapłani, oddający cześć swoim bogom. Bogowie ci są zwykle dalecy od ludzkich problemów i rzadko ingerują w sprawy śmiertelników (choć kapłani twierdzą inaczej).
Trudno zgadnąć, jak liczny jest nordliński panteon. W wiedźmińskiej sadze i opowiadaniach pojawiają się imiona zaledwie kilku bogów, takich jak Melitele, Kreve czy Coram Agh Ter. Źródła praktycznie milczą o bóstwach wyznawanych przez elfy, krasnoludy albo niziołki…
Pierwsi osadnicy wyznawali bóstwa pochodzące ze swoich rodzinnych ziem. Przez stulecia w pierwotnych religiach dokonały się pewne zmiany. Jedne bóstwa popadły w otchłań zapomnienia, gdyż ich wyznawcy umarli lub przestali je czcić, inne – roztaczające opiekę nad podobnymi sferami życia – stopiły się w jeden byt (tak powstał kult Melitele). Ostateczne uformowanie się poszczególnych wyznań z jasnymi zasadami wiary i hierarchią nastąpiło tuż przed Unią Novigradzką – zawartą przez magów Bekkera, Giambattistę i Moncka z władykami, kapłanami oraz druidami. Unia stanowiła rodzaj paktu o nieagresji i rozdziale magii od państwa.
Wkrótce rozpoczęto nawracanie nieludzi na wiarę w ludzkich bogów. Najaktywniejszymi misjonarzami okazali się kapłani Kreve. Niestety, krzewienie nowej religii wiązało się z pogardą wobec wszystkiego, czego nie stworzył człowiek. W raju rządzonym przez wyznawców Kreve krasnoludy, elfy i przedstawiciele innych ras mieli być osobami drugiej kategorii. Rzecz jasna, ilość nawróconych była znikoma. Co gorsza, niezbyt przemyślane nauki misjonarzy skutecznie odstraszały nieludzi od jakichkolwiek prób koegzystencji z człowiekiem. Ostatecznie zaniechano wysyłania misji w roku 1217. Bezpośrednią przyczyną osłabienia aktywności kultów były poczynania dziada króla Foltesta z Temerii. Zaniepokojony rosnącym wpływem kleru na sprawy państwowe, postanowił pokazać kapłanom, gdzie znajduje się ich miejsce. Bezpośrednią przyczyną represji była kategoryczna odmowa kleru na rozwód władcy z piątą żoną. Niewygodną małżonkę utopiono w pałacowym stawie, zaś w całym kraju wprowadzono ścisłe ograniczenia kultu, nakazując m.in. odprawianie nabożeństw tylko w świątyniach oraz ograniczając wpływ kapłanów na życie gospodarcze i politykę wewnętrzną. Po czterech latach sporów z kapłanami udało się uzyskać ciche porozumienie, na mocy którego w radzie królewskiej mógł zasiadać tylko jeden kapłan, pozostałe zaś miejsca przeznaczono dla starych doradców i przyszłych absolwentów świeżo założonej Szkoły Królewskiej, mającej szkolić cywilną kadrę urzędniczą. Działania króla wywołały oburzenie kleru w innych krajach i zaciekawienie panujących. Pozostali monarchowie również zaczęli dbać o wykształcenie świeckich urzędników, którzy mogliby zastąpić kapłanów na stanowisku doradców. Ustanowiony wówczas stan rzeczy utrzymuje się bez większych zmian aż do tej pory. Jedyne wstrząsy, jakie zdarzają się od czasu do czasu, to odkrycie jakiegoś przywiezionego z dalekiego południa kultu (którego wyznawcy kończą zwykle na stosie) czy ogłoszeniem schizmy (której zwolennicy albo nawracają się, albo również kończą na stosie).

Nauki przyszłego kapłana

Aby zostać kapłanem, przede wszystkim trzeba czuć ku temu powołanie. Dzięki głębokiej wierze, człowiek jest w stanie znosić liczne wyrzeczenia i ze wszystkich sił służyć wybranemu bóstwu.
W społeczeństwie Nordlingów, gdzie większość religii jest wysoce zinstytucjonalizowanych, posiadających sieć świątyń, ściśle określone zasady wiary oraz hierarchię godności, droga do stanu kapłańskiego jest dość podobna, niezależnie od wyznawanego bóstwa. Zasadniczo można podzielić ją na trzy rodzaje.
Pierwszy to edukacja. Styczność z kultem zaczyna się od uczęszczania wraz z rodzicami na jarmarki organizowane przy okazji kościelnych świąt. W szóstym roku życia niektóre dzieci rozpoczynają naukę w przyświątynnych szkółkach. Uczą się czytać, pisać, poznają podstawy wiary i kilka religijnych pieśni. Edukacja trwa zwykle pięć lat, może jednak skończyć się wcześniej, jeśli rodzice ucznia będą potrzebować go w gospodarstwie – albo on sam po prostu ucieknie.
Szerszy zakres wykształcenia oferują szkoły istniejące przy większych świątyniach. Jest ono zwykle ściśle związane z bóstwem i stanowi rodzaj przygotowania dla przyszłych kapłanów. Niektóre przedmioty mogą być wykładane na poziomie uniwersyteckim: na pewno można do nich zaliczyć biologię, botanikę i medycynę, których uczy się adeptki w ellanderskiej świątyni Melitele.
Do takich szkół trafiają wszyscy ci, którzy wytrzymali trudy edukacji wstępnej, wykazali się głodem wiedzy, zdolnościami oraz pobożnością. Kształcenie trwa do dziesięciu lat, których zwieńczeniem jest uroczyste wyświęcenie na kapłana najniższego stopnia oraz skierowanie do konkretnej świątyni czy klasztoru. Funkcja, jaką kleryk ma tam spełniać, jest w dużej mierze zależna od zdolności przejawianych w trakcie pobierania nauk. Trzeba zaznaczyć, że nie wszyscy wytrzymują surowe reguły klasztornego życia i opuszczają szkołę wcześniej. Zwykle przyłączają się do band rabusiów lub miejskich rzezimieszków. Przy odrobinie szczęścia znajdują zatrudnienie jako pisarczykowie w banku czy kupieckim kantorze.
Drugi rodzaj to wychowanie przez duchownych. Wiele świątyń i klasztorów prowadzi sierocińce oraz przytułki, w których uczy wychowanków tego, co w zwykłej świątynnej szkółce oraz rozmaitych „zajęć pożytecznych”, takich jak garncarstwo, wikliniarstwo, czy ciesielstwo. Niektórzy z nich (zwłaszcza ci, podrzuceni na progu jakiejś mniejszej świątyni czy klasztoru) osiadają przy sanktuarium na stałe, wykonując rozmaite prace jako kuchenni, stajenni lub ogrodnicy.
Trzecim rodzajem jest ofiarowanie bogu. Niekiedy rodzice przynoszą swoje (zazwyczaj ciężko chore) dziecko do świątyni, składając uroczystą obietnicę, że jeśli wyzdrowieje, przez jakiś czas (niekiedy nawet przez całe życie) pozostanie w służbie bóstwa. Jeśli owa obietnica obejmuje kilka lat, taki „pół-kapłan” zamieszkuje przy świątyni, a traktuje się go jak duchownego najniższego stopnia. W przypadku obietnicy ofiarowania bóstwu dziecka na dożywotnią służbę, przechodzi ono takie same nauki jak inni kandydaci na kapłanów.
Przedstawione wyżej sytuacje nie są oczywiście jedynymi sposobami stania się kapłanem. Czasem trafiają się osoby, które przeżyły nawrócenie, chcą wstąpić do klasztoru, by znaleźć ukojenie w nieszczęściu albo pragną odpokutować swoje winy. Zdarzają się również kulty, gdzie kapłaństwo jest godnością dziedziczną, przekazywaną z ojca na syna lub powiązanym z funkcją wodza albo naczelnika wsi. Wśród Nordlingów działają też liczne sekty, stanowiące albo odprysk któregoś ze znaczniejszych kultów, albo próbę zaszczepienia religii z innej krainy.

Amras Helyänwe · 2011-07-18 14:22:21

Kapłański modlitewnik

Oto przykłady modlitw, jakie może odmówić kapłan, aby zyskać łaskę boga – i rzucić kapłański odpowiednik czaru. Celowo nie wprowadzamy tutaj dokładnej systematyki: niech sam gracz określić, o co modlić będzie się jego postać.
W trakcie modlitwy kapłan medytuje, uzyskując w ten sposób Moc wprost od swojego bóstwa. Większość modlitw nie wymaga jakichś specjalnych gestów, wystarczy trwać w pozie oracyjnej (zależnej od wymagań kultu). Czasem trzeba też złożyć bóstwu ofiarę.

Gracz musi wziąć pod uwagę:
* Czy bohater postępuje zgodnie z etosem swojego bóstwa?
* Co pragnie uzyskać przez modlitwę? Jeśli kapłan zażyczy sobie przeniesienia góry lub przejścia suchą nogą z wysp Skellige na kontynent tylko dlatego, że „tak jest szybciej”, może i powinien spotkać się z nieprzychylnością bóstwa.
* Czy kapłan złożył jakieś ofiary? Nie muszą one być składane natychmiast: kapłan może ślubować dokonanie takiego lub innego czynu w przyszłości.
Wspomniane czynniki mają wpływ na trudność i sumują się z modyfikatorem trudności modlitwy oraz – ewentualnie – z obroną magiczną ofiary.

Zanosząc prośby do dowolnego bóstwa, należy pamiętać, że nie powinny one służyć wygodzie błagalnika czy chełpieniu się mocą. Główny cel przyświecający kapłanowi to szerzenie wiary w dane bóstwo oraz utwierdzanie wiary wśród tych, którzy są już jego wyznawcami.
Większość modlitw można odmawiać gdziekolwiek; wyjątkiem są tylko przekleństwa oraz niektóre bardziej skomplikowane rytuały. Oczywiście, najodpowiedniejszym miejscem do rozmowy z bogiem jest świątynia.
Niżej opisano przykładowe modlitw.

Egzorcyzm
Koszt w PM: 10 (plus liczba PM poświęconych na przekleństwo)
Koszt w WPR: 40
Czas trwania: stały
Czas rzucania: 15 min.
Sposób odmawiania: F, G, K (ofiary przebłagalne lub tak zwane „obiekty zastępcze”, na które będzie można zrzucić przekleństwo zdjęte z osoby).
Działanie: Niezależnie od wyznania egzorcysty, modlitwa ta ma jeden cel: zdjęcie przekleństwa czy uroku, ciążącego na osobie, zwierzęciu lub przedmiocie. Jak mówi stare przysłowie, „naprawić jest trudniej niż zniszczyć”, dlatego usunięcie przekleństwa wymaga od kapłana większego wysiłku niż jego nałożenie. Ułatwieniem są tutaj składane przez petenta lub jego rodzinę ofiary na rzecz bóstwa.
Niektóre przekleństwa „krążą” po świecie i nie można się ich pozbyć ot, tak sobie. Trzeba przenieść je na innego człowieka lub zwierzę (w przeciwnym wypadku przekleństwo może spocząć na odprawiającym obrzęd kapłanie). Do tej kategorii klątw należą choroby lub powolna śmierć.
Egzorcyzmowanie wymaga nieustannego kontaktu z bóstwem, dlatego musi odbywać się w świątyni, przy udziale jednego lub kilku kapłanów, łączących siły we wspólnej modlitwie.

Modlitwa codzienna
Koszt w PM: żaden
Koszt w WPR: modlitwę tę zna każdy wyznawca danego kultu
Czas trwania: stały
Czas rzucania: 5 min.
Sposób odmawiania: F (modlitwa sławi dane bóstwo i jego zasługi; w zależności od kultu, jest odmawiana raz bądź kilka razy dziennie).
Działanie: Systematyczne i pełne oddania odmawianie jej przez tydzień sprawia, że bóstwo może spojrzeć na swego kapłana przychylniejszym okiem, co umożliwia mu raz w ciągu tygodnia dokonać jakiegoś niewielkiego, acz spektakularnego czynu. Może to być np. przejście przez środek wrogiej zasadzki bez zwracania na siebie uwagi, albo rozminięcie się o włos z nadlatującą strzałą.
Modlitwa codzienna jest też niezbędna do czerpania Mocy.

Modlitwa o spokój umarłych
Koszt w PM:: 5
Koszt w WPR: 10
Czas trwania: stały
Czas rzucania: 10 min.
Sposób odmawiania: F (kapłan prosi bóstwo o przyjęcie duszy zmarłego i zapewnienie mu wiecznej szczęśliwości)
Działanie: Modlitwa ta służy jako dopełnienie każdego obrządku pogrzebowego. Ma też swój wymiar praktyczny – zabezpiecza ciało przed działaniem złej magii.
Przełamywanie: Wyjątkowe niechętne odejściu ze świata żywych dusze mogą próbować przełamać zaklęcie wykonując test koncentracji, sporny z modlitwami.

Modlitwa o uleczenie
Koszt w PM: 5 (plus 1 za każde k3 żywotności)
Koszt w WPR: 30
Czas trwania: stały
Czas rzucania: runda
Sposób odmawiania: F (kapłan w krótkiej, cichej modlitwie prosi boginię o zesłanie łaski niezbędnej do uleczenia)
Działanie: Modlitwa ta działa analogicznie do czaru Leczenie

Modlitwa o uzdrowienie
Koszt w PM: 5 w przypadku osoby zdrowej, 7 – poobijanej, 9 – pokaleczonej, 11 – umierającej
Koszt w WPR: 30
Czas trwania: stały
Czas rzucania: minuta
Sposób odmawiania: F (kapłan w krótkiej, cichej modlitwie prosi boginię o zesłanie łaski niezbędnej do uleczenia chorego)
Działanie: W zależności od intencji, modlitwa ta może zarówno zmienić stan jego zdrowia, ale również z choroby. Podstawowy stopień trudności zależy od tego, jak bardzo poważna jest dolegliwość.
Uwaga: Udana modlitwa sprawia, że bohater jest całkowicie zdrowy, to znaczy nie ma żadnych obrażeń w żadnej części ciała i cierpi żadnych modyfikatorów wynikłych ze zmiany stadium żywotności.

Modlitwa ochronna
Koszt w PM: 10 (plus 5 za każdą dodatkową osobę)
Koszt w WPR: 20
Czas trwania: dzień (od wschodu do zachodu)
Czas rzucania: 20 min.
Sposób odmawiania:: F (kapłan prosi o boską protekcję dla siebie i osób, które wymieni w modlitwie)
Działanie: Dzięki tej modlitwie wymienione osoby będą podczas całego dnia omijane przez wszelaki zły los.

Modlitwa ofiarna
Koszt w PM: 5
Czas trwania: dzień (od wschodu do zachodu)
Czas rzucania: 10 min.
Koszt w WPR: 10
Sposób odmawiania: K (ofiary przyniesione przez wyznawcę/ wyznawców), F, G (modlitwa ma na celu zwrócenie uwagi bóstwa i prośbę o przyjęcie ofiary)
Działanie: W modlitwie kapłan reprezentuje wobec bóstwa zgromadzenie wiernych lub konkretne osoby. Jeśli test się powiedzie, dalszy rozwój sytuacji powinien zależeć od okoliczności, w jakiej ofiara zostaje złożona. W przypadku ofiary przebłagalnej, Gracz powinien ocenić, czy jest ona stosowna do przewinienia i anulować „karę bożą”. Jeśli ofiara jest związana ze świętem ku czci bóstwa, zalicza się ona do wypełniania zwykłych obowiązków wiernego/kapłana i powinna mieć wpływ na bieg wypadków tylko w wyjątkowych sytuacjach. Gdy jest ona dodatkiem do składanej przez postać prośby, gracz powinien spojrzeć na ofiarnika łaskawszym okiem i ułatwić mu spełnienie życzenia (oczywiście, w granicach rozsądku).
Gracz może czasami urozmaicić tę scenę o znaki, wskazujące na przychylność sił nadprzyrodzonych (grzmoty, błyskawice, buchający ogień, promień słońca oświetlający bohatera itd.).

Poświęcenie
Koszt w PM: 20 (wersja krótkotrwała), 100 (wersja stała)
Koszt w WPR: 40
Czas trwania: stały
Czas rzucania: 30 min.
Sposób odmawiania:: F, K (kapłan odmawia modlitwę, kropiąc błogosławiony obiekt wodą święconą, pomazując świętymi olejami itp.; do skutecznego odmówienia modlitwy potrzebny jest też jakiś cenny komponent, wiążący się z danym bóstwem)
Działanie: Osoba, miejsce lub rzecz będące obiektem tej modlitwy staje się w opinii wyznawców danego bóstwa oczyszczona z wszelakiego ziemskiego brudu. Poświęconą osobę traktuje się jak będącą pod wpływem Modlitwy ochronnej. Na Poświęconym miejscu można przez najbliższy tydzień odprawiać wszelkie rytuały tak, jakby odbywały się w świątyni. Poświęcona rzecz przez ten czas jest „święta” i jako taka jest lepsza od „zwykłego” przedmiotu. Poświęcona broń zadaje o 3 obrażenia więcej, poświęcone zaś zbroje są bardziej wytrzymałe na ciosy (ich odporność również wzrasta o 3).
Modlitwa ta ma swoją dłuższą i bardziej skomplikowaną wersję, uświęcającą w sposób permanentny. Odmawia się ją podczas uroczystości konsekracji świątyń i przedmiotów kultu. Przy tego typu uroczystościach rytuał odprawia zazwyczaj kilku kapłanów.

Przyjęcie do wspólnoty
Koszt w PM: 5
Koszt w WPR: 5
Czas trwania: stały
Czas rzucania: 30 min.
Sposób odmawiania: F, G (kapłan – w obecności nowego członka kultu, jego rodziny oraz wiernych – wzywa bóstwo, aby przyjęło neofitę w poczet swoich „dzieci”)
Działanie: Dzięki tej modlitwie dana osoba staje się oficjalnym wyznawcą danego bóstwa i zobowiązana jest do przestrzegania zasad wiary. Do czasu pierwszego przeciwstawienia się jej zasadom jest ona traktowana jak przebywająca pod wpływem Modlitwy ochronnej.

Przekleństwo
Koszt w PM: 15
Koszt w WPR: 30
Czas trwania różny, ale maksimum 30 dni
Czas rzucania: 20 min.
Sposób odmawiania:: F (kapłan uroczyście przeklina konkretną osobę, wzywając pomocy swego bóstwa)
Działanie: Kapłan rzuca przekleństwo na konkretną osobę. Dokładny sposób, w jaki tego dokonuje, zależy od zwyczajów jego kultu. Również efekt przekleństwa może być różny – od swędzącej wysypki po śmierć w męczarniach. Każde przekleństwo musi być albo permanentne (tj. do czasu śmierci ofiary lub zdjęcia przekleństwa) lub warunkowe (np. gdy w potworze dobrowolnie i szczerze zakocha się kobieta, przekleństwo przestanie działać).
Przełamanie: Modlitwy.

Amras Helyänwe · 2011-07-18 14:34:36

Relikwiarz

Poniżej przedstawiamy trzy przykładowe relikwie. Ich moc nie jest dokładnie określona cyframi, lecz zapisana jako słaba/średnia/potężna. Dzięki temu zostawiamy graczom dużą dowolność w określaniu skutków ich działania. Uwaga: teoretycznie istnieją jeszcze relikwie o mocy bardzo potężnej, jednakże są to zwykle najświętsze relikwie danej religii, przechowywane w głównej świątyni i niezwykle pilnie strzeżone.

Ziarno Melitele
Moc: słaba
Opis: Woreczek wypełniony zwykłym ziarnem zboża, które wysiane daje trzykrotnie większy plon niż zwykłe ziarna. Ponadto zboże jest odporne na choroby zbóż, przesuszenie bądź nadmiar wody. Niestety, ziarna uzyskane z takiego plonu tracą już moc. Woreczek takiego ziarna można uzyskać tylko w ellanderskiej świątyni Melitele w uznaniu zasług dla świątyni bądź kultu.

Palec nieboszczyka
Moc: średnia
Opis: Niewielka kostka, pochodząca z palca osoby zmarłej gwałtowną śmiercią. Kapłani Corama Agh Tera podrzucają ją do ubrania lub bagażu osoby, której pragną zaszkodzić. Niekiedy macza się ją dyskretnie w napoju, który ma zostać wypity przez ofiarę. Od tego momentu osoba ta zaczyna mieć strasznego pecha. Nawet jeśli wydaje się, że wszystko jest już na dobrej drodze, to tylko dlatego, że wkrótce zawali się z jeszcze większym hukiem. Należy pamiętać, że skutki tego pecha zwykle uderzają również w osoby znajdujące się w najbliższym otoczeniu nieszczęśnika. Jego działanie nie może zostać przerwane modlitwą Egzorcyzm. Stan taki trwa do momentu odnalezienia i wyrzucenia kostki (może to nastąpić przypadkiem lub po dokładnym przeszukaniu ubrania i bagażu). W przypadku wypicia napoju, w którym zanurzono kostkę, pech opuszcza człowieka po ok. 24 godzinach.

Święte orzechy
Moc: potężna
Opis: Garść najzwyklejszych orzechów laskowych. Jednak rzucone na glebę zaczynają natychmiast rosnąć i w ciągu jednej tury z każdego orzecha wyrasta leszczynowy krzak o rozmiarach 10 x 10 x 15 metrów. Użyte w odpowiednim miejscu są w stanie niemal kompletnie zasłonić ścieżkę czy spowolnić pościg. Święte orzechy pochodzą z krzaka rosnącego w druidzkim kręgu i są zbierane raz na cztery lata podczas pierwszej wiosennej pełni księżyca, dlatego są dość rzadkie.

Brisimgamen
Moc: potężna
Opis: Jest to duży kamień, spojony na trwale z wielkim posągiem bogini stojącym w świątyni na Hindarsfjall. Zwany jest również Klejnotem Jasnowidzenia. Dzięki jego mocy służki Freyi (zwykle pod przewodnictwem arcykapłanki) po długim, trwającym nawet 8 godzin czuwaniu na modlitwie są w stanie uzyskać wizję. Jej wyrazistość oraz długość zależy od dobrej woli bogini. Zwykle takie czuwanie organizuje się rzadko, zwracając do bogini z prośbą o pomoc tylko w bardzo poważnych sprawach. Niekiedy sama bogini ostrzega lub informuje o mających nadejść ważnych wydarzeniach, zsyłając śpiącym w świątyni kapłankom wieszcze sny.

Ogłoszenie

#1 2011-07-18 14:16:33

W:GW: Moc Wiary

#2 2011-07-18 14:22:21

Re: W:GW: Moc Wiary

#3 2011-07-18 14:34:36

Re: W:GW: Moc Wiary

Stopka forum