Amras w półśnie wysłuchiwał dziwacznego dialogu. Choć wszystko wydawało się nadzwyczaj realne, wiedział, że nie może takie być - był zbyt wyczerpany, a alkohol nieco uderzył mu do głowy. Starał się więc kontynuować sen.
Brutalnie wyrwany zeń został jednak parę chwil później. Był w zdecydowanie niekomfortowej sytuacji - przy każdym, najmniejszym nawet ruchu, odczuwał wielki ból, a usta miał czymś zatkane, tak, że nie mógł nawołać znikąd pomocy.
Patrzył na swojego oprawcę, choć to może zbyt duże słowo. No tak, po raz kolejny przekonał się, że w żaden sposób nie może zaufać tym szczurom. Róża z Shaerrawedd miała rację, wiedziała, co robi.
- Bywaj, druhu Amrasie. I przekaż Sigionowi, żeby robił mniejsze węzły i skręcał linę przy końcu przed zadaniem ciosu
Udało mu się z ogromnym trudem wypluć knebel akurat w momencie, gdy pirat wychodził z pomieszczenia.
Odezwał się cicho, siła drżała w jego głosie.
- Nie rozumiem cię, piracie. Dlaczego mnie unieruchamiasz? Mógłbyś się przecież wymknąć niepostrzeżenie ze swojego pokoju i odjechać w mrok nocy. Nie zorientowalibyśmy się do samego rana. Czyżbyś aż tak się mnie obawiał, że nawet śpiący i nieprzytomny stanowię dla ciebie ogromne zagrożenie? Dla pirata, który niejedno przecież przeżył, który niejedno widział. Który niejednego elfa z pewnością ma na sumieniu. Obawiasz się mnie? - Amras starał się możliwie najbardziej wyprowadzić z równowagi Deariena. Splunął, chcąc dodać efektu swojej wypowiedzi, niestety, w tej pozycji udało mu się tylko opluć samego siebie. Kontynuował. - Spójrz na siebie. Jesteś większym skurwysynem, niż ja byłem przez całe swoje życie. Wzgardziłeś gościną, a gdy wytknąłem ci twój błąd - tak się zachowujesz. Opuszczasz nas, gdy już okazaliśmy się ci niepotrzebni. Honor ludzi ze Skelliegie jest przesadzony. Oni nie mają żadnego honoru - Elf widział, jak twarz korsarza tężeje, a dłonie zaciskają się w pięści. Jednak wciąż nie wykonywał żadnych ruchów. Patrzył tylko na twarz Amrasa z trudnymi do określenia emocjami.
- Ostrzegasz, bym się nie ruszał? Cóż, zaryzykuję. Wiesz, piracie, że ciało może wytrzymać tysiąc jeden nacięć, bez utraty przytomność? - mówiąc to, szarpnął lewą ręką. I zawył. Pod koszulą zakwitały coraz bardziej szkarłatne kwiaty krwi (26-3), Amras jednak zacisnął zęby, patrząc z determinacją wprost na Deariena. Spróbował ponownie, tym razem próbując uwolnić nogę. Efekt był podobny(23-3), jednak elf czuł, że noże znacznie się poluzowały, wystarczyło mocniej szarpnąć, i oswobodziłby lewą nogę. Opadł jednak bez sił. Nie mógł się ruszyć, ból w kończynach go przytłaczał.
Pirat obrócił się na pięcie i wyszedł z pokoju.
Jak się jednak okazało, nie byli sami w pokoju. Do Amrasa podeszła Dralann. Kucnęła z lekka i skrzywiła się.
- Wiesz, co panie elfie, strasznie bym chciała ci w tego, zarozumiałego nochala wykrzywić, ale jak teraz tak tu leżysz zaspany, to aż serca ni mam. Nuż widać, że w tobie elfiego ducha nie wiele, aż za dobra jestem, wiem. Cóż, tyleśmy się widzieli, bywaj!
- Żegnaj, dziecię lasu. Bliski już byłem ci zaufać. A teraz... Idź w chuj.



Nieco zmodyfikowałem powyższą wypowiedź, m.in z tym, że Dearien rozmawia z Dralann na korytarzu, a nie w pokoju No i musiałem dodać moje słowa heh. Nie mogłem tak normalnie pozostawić mojej postaci zeszmaconej przez pirata



Dearien x
Amras x
Sigion
Yevereth
Dralann
Helyas

Sigion spokojnie przespał tę noc. Co prawda w ciągu nocy budził się, bo z pokoju barda dobiegał dziwny hałas, jakby zrzucił coś na podłogę, jednak pomyślał, że to bard pewnie żyga woim napitku i w kacu nie daje ruda ustać an ziemi. "Dobrze mu tak. Bard, a pije jak byle żul z byle koryta." Sigion poszedł dalej spać i po raz kolejny tej nocy śniła mu się Marcelle...

W Amrasie krew wrzała, lecz nie zrobił niczego.
- Co się stało?- spytał półszeptem Helyas, dziwnie się zachowując.
- Nic się nie stało, wracaj do łóżka. Wyruszamy nad ranem - rzekł, siadając na łożu, i zabierając się do nieudolnego opatrywania swoich ran.
Powrócił do łoża i rozmyślał nad dalszym sensem wędrówki. Stracili czarodzieja, stracili też tę dwójkę zdrajców. Elf był niemal pewien, że nie zdołają uśmiercić mitycznego jednorożca, gdy ich drużyna składa się z trzech osób. Był bowiem pewny że Yevereth również ich opuści, gdy wybiegła z jego pokoju.
Po długim czasie udało mu się ponownie zasnąć. Sen miał jednak krótki, przerywany, fatalny. Nie słyszał dziwnych dźwięków dochodzących z pokoju Sigiona, nie słyszał szeptów długich cieni. Spał.


Dearien
Amras x
Sigion
Yevereth
Dralann
Helyas

Helyas domyślał się czemu odeszli. Mają dość elfa i tyle. Postanowił dowiedzeć się czegoś więcej, ale na wszelki wypadek wrócił do pokoju. Podniósł buteleczkę z ziemi. W środku był jeszcze łyk dziwnej cieczy. Przelał ją do zdobycznego kielicha i pomyślał o pełnym naczyniu. Naczynie napełniło się tym samym wywarem. Z małym smutkiem wylał z piersiówki w kieszeni czerwone dobre wino i wlał do pełna eliksir. Następnie wypił jeszcze jeden łyk. Tym razem nie było tak źle. Tylko zakręciło mu się w głowie, ale ból nie rozsadzał mu głowy. Zarzucił plecak na ramię (wcześniej wkładając kielich) i wybiegł z pokoju. Słyszał głos czarodziejki. Ostrożnie wyszedł z dworku i aby uniknąć straty czasu związanej z rozmową z Yevereh (bez urazy, śpieszę się ) obszedł dworek za krzakami. W końcu natrafił na pirata i łuczniczkę. Czarodziejki tam jeszcze nie było. Słyszałby jej kroki. Dobiegł go głos żeglarza:
- A Ty? Masz jakieś... plany?
Bard załadował kuszę i wyszedł im na spotkanie. Nie strzelał dobrze, ale był na tyle blisko, żeby nie sprawiało to kłopotu. Wycelował w Dralann.
- Nie ruszajcie się.- powiedział trochę głośniej niż kiedy zwracał się do elfa, choć nadal nie chciał robić ani słyszeć hałasu. Był blady jak śmierć a czarne od eliksiru oczy na tle nocy sprawiały wrażenie, jakby całkiem ich nie miał.
- Znam jako taki zarys sytuacji. Ja też nie cierpię tego zarozumialca. Powiem szczerze, możliwe nawet, że zamiast strzelić teraz na co mnie stać bo nie znam was obu na tyle, żeby było to dla mnie przerażającym przeżyciem, mógłbym z chęcią wyruszyć z wami o ile to nie wadzi, ale zanim podjąłbym decyzję, czy strzelić czy nie, musiałbym wiedzieć, co zamierzacie? Szczerze, w tej chwili jestem bezstronny.
Gdy skończył mówić, nie opuścił kuszy ale nadal obserwował także pirata i nasłuchiwał czarodziejki. Wiedział, że Dearien wolałby nie ryzykować zdrowia lub życia swej towarzyszki a ona zanim naładuje strzałę, zostanie trafiona przez niego. Nie był pewien tylko reakcji czarodziejki. Widząc go może albo odejść w o wątpi, albo go wyprzedzić czego by nie chciał, albo znowu zaatakuje jego. Choć możliwe, że obejdzie się bez spięć. Miał taką nadzieję, wolał nie strzelać, choć gdyby musiał...

- Stojcie - powiedziala do Dralann i Deariena. - Ja wam wierze. Rowniez uwazam, ze cos tu jest nie tak. Ale...- zawahala sie chwile - ja wracam. Nie moge tak ich tam zostawic...jezeli chodzi o cycki, wiekszosc facetow jest strasznie slaba.
Westchnela i wrocila do domu Marcelle. Niech wybiora, pomyslala. Nic ich tu nie trzyma. Tak samo jak jej...


Dearien x
Amras x
Sigion
Yevereth x
Dralann x
Helyas x

Helyas udał, że odpuścił sobie pomysł z kuszą, ale jednak nadal nasłuchiwał jakichś gwałtowniejszych ruchów. Spojrzał na wierzchowce i uznał, że akcja z elfem była... trochę mało sensowna. Nic nie mieli.
- Nie jestem taki głupi jak ci się wydaje piracie.- odparł bard- W dworku nic nie mam ważnego, ale nawet jakby i tak nikt nie pali się do pościgu. Ale chwilowo jestem zmuszony odejść stąd więc parę dni mogę z wami jechać.
Po tych słowach wystrzelił strzałę w kierunku ziemi i dosiadł konia.
- A, jeszcze coś...- zwrócił się do Dralann- Nie jestem naćpany. Skończyłem od czasu, kiedy dostępny jest tu tylko fisstech... sproszkowane ptasie gówno. Ale z resztą nie muszę się nikomu tłumaczyć.
Sam osobiście zdziwił się, że zdecydował się z nimi pojechać. Prawdę mówiąc szczerze zamierzał wpakować Dearienowi strzałę, gdy ten odwrócił się od niego. Ale cóż. Lepiej być złym na innych poza nawiedzonymi dworami, niż w nich. Powoli powracał do normalnego stanu. Wreszcie- pomyślał.

(Wiem, sory, że nie w kolejce ale skoro amras i szifer śpi to skorzystałem z okazji i odpowiedziałem)


Dearien x
Amras
Sigion
Yevereth
Dralann
Helyas x

Wyjechali na szlak, którym już poprzedniego dnia dotarli dworku. Dralann próbowała się skupić, by przypomnieć sobie drogę. Pamięć do wydarzeń i ludzi to miała ona słabą, ale w terenie orientowała się całkiem dobrze. W myślach mignęło jej rozwidlenie dróg z godzinę lub dwie jazdy od miejsca w którym byli.
-Piracie, chcesz obrać jakiś konkretny kierunek? Dalej droga rozwidla się i wiedzie na na północny wschód. Tamtędy można jechać. Jakiś czas chociaż, no nie?
Zerknęła tylko krzywo na barda, dając mu do zrozumienia, że jego nie będzie się pytać o drogę.

***

...ciemność...

...Marcelle...

...krew.

Elf ciągnął półprzytomnego najemnika do jego pokoju. Marcelle szła za nim. Sigion strasznie krwawił z ran, które otrzymał. Elf był w dużo lepszym stanie. Gdyby najemnik był całkiem przytomny, widziałby strach Amrasa i wzrok Marcelle, która z rządzą patrzyła na jego świeże rany. Sigion zostawiał za sobą ścieżkę krwi. Amras jakoś dął rade go dźwignąć, po czym nieudolnie opatrywał mu rany. Sigion przestawał czuć już ból...
"Dlaczego tak krwawię...
Co się stało....?
Gdzie jestem....?
Kim jestem..."


Dearien x
Amras x
Sigion x
Yevereth
Dralann x
Helyas