Czy widziałaś kiedyś księżyc w pełni? O tak, pamiętam to uczucie...
...Wyszedł z tej ponurej piwnicy, było juz koło dziesiątej. Wyszedł i... zakrył oczy. Było jasno! Nie wiem jakim cudem. Ale tak! Spojrzał w górę... Księżyc był okrągły. Zdarzało mu się zwracać uwagę. Kiedy to robił najczęściej znajomi śmiali się, że jest wampirem, albo wilkołakiem... Ale kto wie...

...To była kolejna pełnia. Często na nie trafiał... O ile często można trafić na pełnię. Po raz kolejny w jego głowie pojawiła się myśl. Ta co zwykle. Nic nowego. Był samotny. W pełnię nasilało się to jakby odrobinę bardziej, jednak to nei było nic nowego. Jak zwykle wyobrażał sobie, że zza któregoś drzewa wyskoczy na niego ktoś, kto spróbuje go zabić. Zza kolejnego ta, którą chciał przytulić. Jednak był na to obojętny. Przyzwyczaił się, że w takich okolicznościach umysł płata mu figle. Nie rozglądał się przy każdym drzewie, szedł dalej...

...Czasem wyobrażał sobie jakby to było, gdyby ktoś wbił mu nóż w plecy. Ciekawe uczucie. Nie potrafił wyobrazić sobie bólu, jaki to musiało ze sobą nieść. A jednak zabijało. Ciekawe jak byłoby umierać otrutym. Bez różnicy, czy jadem, czy słowem. Śmierć to śmierć. Po raz kolejny szedł przez most, w którym ktoś dla żartu powyrywał barierki. Te które zostały, były powyginane we wszystkie mozliwe strony. Było zimno, a księzyc świecił...

...Chodnik był lekko oblodzony. On myśląc o śmierci szedl prosto patrząc przed siebie. Poslizgnął się. chciał oprzeć się na barierce, której nie było. Poleciał w dół. Nie krzyknął. Przecież już wcześniej myślał o śmierci...

...Kiedy wpadł w odmęty wody poraziło go to, jak była zimna. Nie chciał tego robić, jednak odruchowo machał rękami i starał się złapać powietrze. Im dłużej był pod wodą, tym bardziej paliły go płuca i tym bardziej pragnał tlenu. Pierwszy raz poczuł strach...

...Bał się panicznie. Na chwilkę był na powierzchni, razem z tlenem do ust wlała mu się lodowata woda. Gdyby mógł trząsłby się, jednak on szarpał się w odmętach lodowatej wody. Teraz zaczynał pojmowac czym było życie. Zaczął go pragnąć...

...Ona była w pobliżu. Inny ją rzucił. Chciała wypłakać się w samotności. To była piekna noc. I straszna chwila. Poszła nad rzekę. Oczy zalane łzami. Mokrą twarz mroził chłodny powiew wiatru. Tak jakby muskała ją śmierć. W przeciwieństwie do innego, ona szanowała życie. Dlatego się rozeszli. Mimo to trudno było jej to znieść...

...Spojrzała na rzekę. Kotłowanina piany, Księżyc nie oświetlał jej na tyle, żeby zobaczyła jak była brudna. Przysiadła na brzegu. Ziemia była zamarznięta. Nie zwróciła na to uwagi. I tak przenikał ją chłód dzisiejszego dnia. Przemkneła jej myśl o końcu, ale szybko ją odrzuciła. Chciała żyć...

...Wyrzucił ręke ponad wodę, poczuł lodowaty dotyk powietrza. Wiedział gdzie powinien się skierować. Przez chwile nie odróżniał góry od dołu, ale teraz już wiedział. Szybki ruch ramion i jego głowa była na wierzchu. Złapał oddech i wtedy zobaczył ją. Spojrzeli sobie w oczy. Rozproszył się, uderzył głową w kamień. Ponownie poszedł pod wodę, tym razem bez świadomości. Widział tylko jak ona się poderwała...

...Kiedy otworzył oczy był w jasnym pomieszczeniu. Ona stałą nad nim, przykryta wieloma kocami. Włosy kończyły schnąć. On miał na sobie kilka koców, leżał na łóżku z metalowymi barierkami. Spojrzał jej w oczy. Nie potrafił powiedzieć jaki miały kolor. Domyślał się gdzie był, jednak patrzył w jej oczy. Zaczął w nich tonąć... To już drugi raz tego dnia, po czym ponownie zamknął oczy...

...Powiedzieli jej, że przeżył tylko dzięki woli życia... i jej szybkiej reakcji. W szpitalu nei wiedzieli kim jest. Nikt go nie znał, nie miał przy sobie dokumentów. Ona nie dała się położyć. Jej rodzina dawno już tu była. Ona chciałą z nim porozmawić... Porozmawiać o życiu...

...Kiedy ponownie się przebudził nie było jej przy nim. Nie wiedział ile czasu mineło, jednak w śpiączce miał dziwne sny. O sobie, o niej, jej oczach i pełni. Pełnia była w jej oczach, ona była przy nim, on się topił, księżyc się topił, oni na to patrzyli, a kiedy oboje się topili księzyc przyglądał im się z góry... To były dziwne sny. Teraz pragnął tylko jej towarzystwa...

...Po kilkunastu latach nadal trzymali się za rękę. Siedzieli nad rzeką. Razem oglądali jak księżyc, a właściwie jego odbicie topi się w rzece, jak się na niej utrzymuje. Jej rodzice pilnowali ich dziecka, on nie miał rodziny. Nie miał rodziny poza nią... Patrzyli tak razem na księżyc. A kiedy spojrzał na nią, tak jak codziennie od tamtego dnia zatonał w jej oczach...

Chocicaż z jednej strony słyszałem kiedyś taką historię... Historię o pewnej dwójce. Domyślasz się, on i ona. O nich nałatwiej się pisze...

...Mieszkali w lesie. Mieli mały drewniany domek. Ona gotowała mu pbiady, on codziennie chodził łowić ryby. Razem z rybami zazwyczaj przynosił trochę drewna, które zawsze potrafił znaleźć.

Pewnego dnia... To był dzień zmian... Przyjechali do nich ludzie. Oni byli życzliwi. Byli dosyć młodzi, jednak wyrzekli się życia takiego, jakie prowadzili zwykli ludzie. Mzna powiedzieć, że byli pustelnikami, mimo, że byli razem. Postanowili żyć, a jedyne co ich przy życiu utrzymywało byłą ich miłość. Wracając do wątku, pewnego dnia zjawili się inni...

...Inni byli mili, tak samo jak i oni. Oni przygotowali im jedzenie, ugościli i przenocowali. Kiedy inni, wyjechali oni powrócili do swojego życia. Jednak inni zjawiali się coraz częściej. Mówili o rzeczach, które, według nich były nieważne, jednak innymi si okazały...

...Po kilku miesiącach doszedł do nich warkot maszyn. Po jakimś czasie doszły do nich roboty. Las postanowiono wyciąć. Oni żyli poza cywilizacją, więc wedzieli o nich tylko okoliczni. Inni proponowali im przenoszenie do miasta, dobre warunki życia, jednak oni nie słuchali. Byli zapatrzeni w siebie. Dla nich życie stanowiła ta druga osoba...

...W dniu, w którym inni chcieli zburzyć ich domek, domek zniknął, razem z nimi. Nie chcieli, żeby ktoś zmieniał ich życie. To nei był pierwszy raz, kiedy musieli się przenosić, jednak póki byli razem nie przeszkadzało im to...

...Przenosili się z różnych powodów. Mimo, że ludzie, którzy czasami mieszkali obok nich uważali się za cywilizowanych, to uważali ich za przyczyny swoich problemów. Tylko dlatego, że oni nie mieli problemów. Wszystko co mieli, zawdzięczali wyłącznie sobie. Inni nie mogli się z tym pogodzić. Wtedy oni się przenosili....

...Bywało też tak, że inni chieli ich wykorzystywać. Oni nie dawali się wykorzystywać. Ruszali dalej...

...Przyczyn było wiele, jednak ta, tak niepozorna, miałą zmienić wiele rzeczy. Inni zainteresowali się nimi. Teraz nie mieli już mieć spokoju...

...Inni postanowili ich rozdzielić. Nie pododbało im się to, że ktoś może życ tak jak oni. Każdego dnia kilkakrotnie przychodził do nich ktoś inny. Nawet bez wiekszego celu, po prostu chcieli się im przyjżeć. Im dłużej patrzyli, tym bardziej budziła się w nich zazdrość... i nienawiść...

Pewnego dnia osoba, która przyszła byla inna. Ona nie pytała. Jej spojrzenie było inne. U nich, poza miłością wdarło się tez inne uczucie... Strach...

...W pewnej chwili zły złapał ją za włosy i wywlókł z domu. W jej oczach były łzy. On wybiegł za nimi. Kiedy był już w drzwiach widział tylko, jak jej głowa uderza w drzewo, zalewa się szkarłatem, a ona sama pada na ziemię... Zły odwrócił się do niego, lecz to zobaczyłw jego oczach poruszyło w nim pewną strunę...

...On podszedł do niego. Chiał, żeby zrobił to samo z nim, lecz zły nie chciał. Nie widział powodu. I to co było w jego oczach. Kiedy był już przy nim dotknał ręką miejsca, w którym biło jego serce. On nawet nei zobaczył kiedy. Źrenice złego się rozszerzyły. Nie był już zły. Odwrócił się i odszedł. Nie był też innym. Coś się w nim zmieniło... Teraz on był nim... A co się stało z nim?

...On, kiedy zły nie będący złym odszedł, podszedł do jej ciała. Zaniósł ją do domu. Położył ją na sienniku. Położył się przy niej... Ich historia się w tym momencie skończyła. Jak juz mowiłem zły przestał być złym. Teraz zły był nim. On szukał jej. A kiedy ją znalazł ich historia się powtarzała...