Bard zaklął głośno wydając niepasującą nutę w melodii. Odłożył instrument, a kostkę włożył do kieszeni.
- Ja mam tych całych bogów, czyszczenie sumienia i tym podobne mam głęboko w rzyci, ale pieniądz jakiś by się przydał a i tematu do pieśni nadal nie mam... Czemu nie? A do nieludzi nic nie mam, z paroma krasnoludami nawet podróżowałem raz.*
Tak naprawdę miał tylko nadzieję, że nie wyruszają w tej chwili. Mebel Marco był taki wygodny... Ziewnął szeroko. Dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego, jak dawno nie spał w normalnych godzinach (Tak od północy do południa ).
- To wy z Dralann i Marco się naradzajcie a ja chwilę odpocznę.- nasunął kapelusz na oczy i usadowił się na wpół leżąco.


*Z tymi kupcami co na początku im sake podprowadził


Dearien x
Helyas x
Dralann
(Heian)

Nieco zakłopotany pirat spojrzał na Dralann. Chciał ją przekonać...
- Masz rację. Po kiego grzyba mam narażać się, pomagając plugawym nieludziom? Lepiej wrócę do swojego domku na wsi, pobawię się z dziećmi, poćwiczę z pierworodnym szermierkę a potem legnę na łożu z żoną... A, byłbym zapomniał, nie mam domu. Więc może wraz z Marco pójdziemy złożyć zeznania? Wydamy Scoia'tael i zgarniemy nagrodę!... A nie, prawie zapomniałem,  jesteśmy poszukiwani przez tutejsze władze, które nie powiesiły nas tylko dlatego, że mają na głowie inne sprawy. Widzisz, Dralann? Nie mam nic lepszego do roboty. Na pewno wpadnie jakiś grosz, może się czegoś nauczę, a i uspokoić sumienie warto. Przy moim trybie życia to ważna rzecz, bo nigdy nie wiem, kiedy przyjdzie mi stanąć przed straszliwym i okrutnym sądem. A Monocearost, który tak mnie lubi, nie ma znaczącego głosu w tej rządnej krwi radzie. - Upił łyk herbaty podnosząc kubek wysoko, aby ukryć krople potu na czole i wypieki na policzkach. Ze zdenerwowania. Gdy opuścił naczynie ponownie spojrzał na Dralann. Była niewzruszona. Westchnął ciężko i powiedział - Moje pieprzenie o własnym miejscu na świecie i sądzie bożym cię nie ruszyło, co? Taa, tak myślałem.
Marco widząc, że jego przyjaciel sam niezbyt przejmuje się twierdzeniami, którymi przed chwilą go faszerował, naburmuszył się i zadarł głowę jak obrażona, siedmioletnia księżniczka.
- Daj spokój, piracie, odpuść sobie, bo gówno mnie twoje wywody obchodzą.
Helyas, który dyskretnie posuwał palcami po strunach parsknął śmiechem. Marco spojrzał po swoich gościach niepewnie.
- Ja i tak mam zamiar pomóc nieludziom. Kiedyś krasnolud poczęstował mnie piwem. To wystarczający powód. A lubię cię, więc miło by było pomagać nieludziom wspólnie. Możesz przystać na taki układ, albo zaproponować ciekawsze zajęcie. Tylko takie, żeby koiło sumienie. - spojrzał złośliwie na Marco, który udał, że nie słyszy.

- To świetnie. Marco, nie dąsaj się i rusz swoją oczekującą uspokojenia wyrzutów dupę! Przynieś nam po kielonku, i nie skąp czegoś mocnego. - pirat, wyraźnie zadowolony z siebie, położył nogę na nogę rozpierając się na kanapie. - Myślałem, żeby iść do Wiewiórek jutro, z samego rana. Gdy nad miastem, unosić się będzie ciężka i zimna mgła. Wtedy przenikniemy do kryjówki Scoia'tael. Przystając do komanda możemy zmienić sytuację i wywalczyć dla Starszych Ras humanitarne trak....
- Dearien? - Sarumo upiła już spory łyk ze szklanki, która przyniósł Marco.
- Tak?
- Przestań pierdolić i golnij sobie.
Posłuchał jej.