Jesteś wreszcie - rzekł Amras, uśmiechając się do Sigiona. Był bardzo zadowolony z rozwoju wypadków i z tego, że najemnikowi udało się schwytać nieznajomego. Był pod coraz większym wrażeniem chłopaka.
- Chyba należy mu zabrać broń zanim się obudzi - nieśmiało zaproponował czarodziej.
- Tak, odbierzcie mu broń. I przeszukajcie go - Amras źle się czuł, wydawając rozkazy. Nigdy nie czuł się dobrym przywódcą. - Wykonać?* - dodał jeszcze niepewnie z rozbawieniem.
Obozowicze przystąpili do zadań. Helyas odpiął pochwę z mieczem, wziął łuk i kołczan pełen strzał i położył to przy drzewie, niedaleko ogniska. Nie zauważył noża ukrytego w cholewie buta. Z przeszukiwania ostatecznie jednak zrezygnowali. Nie wiedzieli, co kierowało tajemniczą postacią i dlaczego im pomogła, ale sam fakt że strzała utkwiła w potworze a nie w plecach żadnego z nich pozwoliła im ufać, że jest on przyjacielem, nie wrogiem. Trudno byłoby im przekonać go do ewentualnej pomocy w zadaniu, na co wszyscy liczyli po cichu, gdyby nie dość że go napadli i pozbawili przytomności, to jeszcze bezprawnie przeszukiwali. A jak to przy przeszukiwaniach bywa, mogłoby coś bezpowrotnie zginąć.
Elf przypatrzył się dokładnie nieprzytomnemu. Na pierwszy rzut oka mógł sprawiać wrażenie kruchego ze względu na swoją niezbyt postawną posturę, był bowiem niski i lekki, były to jednak złudne wrażenia - miał umięśnione ręce i nogi, bez wątpienia efekt długotrwałej, ciężkiej pracy. Miał długie, sięgające ramion, kasztanowe, kręcone włosy. Z twarzy wywnioskować łatwo było, że był starszy od jego towarzyszy, lecz wciąż pozostawał mimo wszystko młody.
Po krótkiej, lecz burzliwej naradzie, postanowili nie cucić na razie nieznajomego. W ciszy zwinęli obóz, po kilkunastu minutach byli już gotowi do dalszej drogi**. Uradzili też, że nim ruszą w dalszą drogę, rozejrzą się nieco. Skierowali swoje kroki w stronę nieszczęsnego bagna. Świtało już, i podróżnicy liczyli na to, że wszelkie plugastwo, jakie mogło się tam zalęgnąć, zapadło w sen. Po długiej wędrówce, gdy znacznie się zbliżyli w niebezpieczne okolice, elf spostrzegł jakąś postać w oddali. Powiadomił o tym towarzyszy, i postanowili to sprawdzić. Nie zachowywali się nadzwyczaj cicho, postacią okazała się dziewczyna, i wątpili, by w jakiś sposób mogłaby im zagrozić. Postać ta, jak się właśnie okazało, pochylała się nad ciałem starszego mężczyzny.
_____________
Sigion
Amras x
Dearien
Helyas
Garvey
Yevereth
(Almáriel)

*Taki tam czarny humor
** Mam nadzieję, że nikt nie miał nic ważnego do dodania, postanowiłem przyspieszyć nieco akcję, by już dziś, niebawem, wprowadzić Yevereth.

- Fiut. - zagwizdał cicho Sigion. Wpatrzony był w starca leżącego na ziemi, który jesli jeszcze nie był martwy, to zaraz na pewno będzie. Później przeniósł wzrok na dziewczynę, która przy nim klęczała. Miał nadzieję, że kaptur na jego głowie zakrył rumieniec, który pojawił się na jego twarzy.
- Witaj! - dziewczyna spojrzała na ich drużynę, widocznie niezadowolona z tego, że tam byli. Sigion zobaczył w jej oczach, coś co mogło przypominać strach, jednak nie był tego do końca pewien. Postanowił nie ryzykować.
- Spokojnie. Nic ci nie zrobimy. - Położył na chwilę Deariena na ziemi, przy czym ten jęknał głucho i podszedł do mężczyzny. Obejrzał jego rany. Pierwszy rzut oka powiedział Sigionowi co się stało.
- No, chłopacy. Ten oto mężczyzna ułatwił nam zabicie ghula... Jednak widzicie jaką cenę poniósł. - Odwrócił się do dziewczyny. - Nie masz się czego bać. Zabiliśmy go. - wyciągnał do niej rękę - Jestem Sigion.

Sigion x
Amras x
Dearien
Helyas
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)

Wegetując, Dearien łapczywie chwytał słowa wypowiadane przez jego... no własnie, przez kogo? Nie miał pojęcia, gdzie był. Ból w potylicy go paraliżował. Czuł wewnętrzną barierę, która nie pozwalała mu otworzyć oczu. Wyłowił jedynie kilka wyrazów: ranny, umiera, ghul... Podświadomie wyszeptał, a właściwie wymamrotał cichym jękiem kilka słów: Wiąż kotwiczne... pod uda... barki... ad-renali-na... I padł, wyczerpawszy rozpaczliwym wysiłkiem woli resztki sił.


Sigion x
Amras x
Dearien x
Helyas x
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)

Czarownica wstała.
- Yevereth - uścisnęła wyciągniętą rękę Sigiona. Zobaczyła na jego twarzy...rumieniec? - Nie, nie znam go. Facet dosłownie umarł na moich oczach. A wy go znacie? - zapytała. Nienawidziła zadawać pytań, bo wtedy będzie musiała odpowiadać na te, które kiedyś na pewno zaczną zadawać jej.

Sigion
Amras
Dearien
Helyas
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)

- Hmm... - Sigion zastanawiał się na głos - Chyba nie mamy zbyt wiele czasu, żeby zapewnić mu godny pochówek... Po drodze, niedaleko  stąd widziałem usypisko kamieni. Myślę, że możemy przenieść tam jego ciało i zrobić mu mały kurhan. Co wy na to? - Sigion spojrzał po swoich towarzyszach, na końcu zatrzymując wzrok na kobiecie.


Sigion x
Amras x
Dearien
Helyas
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)

Bard spojrzał na trupa ponownie. Miał solidne buty... a gdyby tak... nie. To już przesada. Też miał się przedstawić, kiedy nagle pomyślał, że lepiej być ostrożnym. Chociaż głupio się nie przywitać. Ale jeśli jest z Creydenu... Wreszcie powiedział:
- Ja jestem Helyas.


Sigion x
Amras x
Dearien
Helyas x
Garvey x
Yevereth x
(Almáriel)

- Zaraz, a co z tobą? Niebezpiecznie jest podróżować samotnie tutaj. Może zechcesz się do nas dołączyć, choćby do najbliższej osady? - zapytał elf.
  Czarodziejka popatrzyła na grupę i oceniła potencjalnych kompanów: elf z dziwnymi skłonnościami, bard bojący się wszystkich napotkanych po drodze ludzi, mag, który na pewno prędzej czy później wyjawi reszcie grupy, że ich nowo napotkana towarzyszka jest wiedźmą, najemnik, który lubił walić ludzi toporem w łeb...no i ich nieszczęsny kompan, raczej mało świadomy tego, co się wokoło nich dzieje.
Zapowiadała się ciekawa podróż.
  - A mi czegoś nie zaproponujecie? - zapytał wcześniej nieprzytomny człowiek położony na ziemi przez barda nim zaczęli układać kurhan zmarłemu.
  - Właściwie, czemu nie? - Yevereth zignorowała jego pytanie. Cóż, w zasadzie nie od niej zależało co sie dalej stanie z tym mężczyzną. - Tylko nie mam konia, z pieniędzmi na nowego też będzie problem. I nie myślcie sobie, że skoro jestem kobietą, to nie potrafię o siebie zadbać - ostrzegła.


Sigion
Amras x
Dearien
Helyas
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)

Ostatnio edytowany przez Arvaamaton (2011-09-04 01:57:58)

- Może byśmy zaproponowali, ale nikomu nie pokazałeś się tu z dobrej strony. Śledzenie nas zza krzaków to chyba słaby początek znajomości, prawda? Ale skoro tak, to mogę ci podać twoją wodę. Może po zwilżeniu gardła powiesz, czego szukałeś w naszym obozie?

Dearien z łobuzerskim uśmiechem podniósł się na kolana i na kilka sekund utkwił wzrok w ziemi, jakby miał zwymiotować. Nic takiego jednak nie nastąpiło. Uniósł głowę i powiódł na wpół przytomnym spojrzeniem po otoczeniu. Kupka kamieni na skraju drogi wzbudziła jego zainteresowanie. Zamierzali mnie tam zagrzebać? - pomyślał. Drugą rzeczą, a właściwie osobą, na jaką zwrócił uwagę, był człowiek, który właśnie odezwał się do niego niezbyt uprzejmie. To TEN bard. Mimochodem spojrzał na kobietę, która dołączyła do kompanii, po czym wstał i otrzepał się z kurzu. Poczuwszy dziwną lekkość zrozumiał, że jest rozbrojony. Cień strachu przemknął przez jego twarz, lecz uspokoił się nieco, gdy wyczuł nóż w cholewie buta. Teraz czas, aby zabrać się za odpowiedź dla tego całego Ciredana. Niech wie, że nie darzy go sympatią. Co więcej, gardzi nim!
- Nie. - odrzekł króciutko, po czym podszedł do kałuży na środku drogi i upił z niej spory łyk. - Teraz lepiej. - potrząsnął włosami i odgarnął grzywkę do tyłu. - Jestem Criesangler i przybywam tu, aby wyrównać rachunki. - zwrócił się tymi słowami wprost do elfa, jakby oczekiwał od niego, że wszystko zrozumie.


Sigion
Amras x
Dearien x
Helyas x
Garvey
Yevereth x
(Almáriel)