Sigion też to zauważył. Starał się zapamiętać jak wygląda herszt, w razie, gdyby nie mieli okazji go dzisiaj zabić. Piętnastu na nich trzech... To by wypadło po 5 na jednego. Sigion starał się szybko wymyślić co zrobić w razie, gdyby doszło do starcia. Przede wszystkim nie mogą ujawnić się trzej na raz. Gdyby tylko miał łuk... Wiedział, że Amras zrezygnował z miecza i wyglądało na to, że miał rację biorąc tylko łuk. Jbesli dojdzie do starcia będzie musiał go bronić. Jes;li będzie jednak atakował z ukrycia, to będzie w stanie wybić przynajmniej połowę z nich za nim zorientują się w sytuacji. Sigion dałby radę powalić tych 5, jesli wykorzystałby element zaskoczenia. To nie byli chłopi z karczmy. Jesli szybko by się zorganizowali, nie zabiłby więcej niż trzech. Kiwnał Amrasowi głową, że rozumie. Przez głowe przeszła mu mysl, że mogą być tu rostawione patrole, więc powinno zacząć szybko działać.

Dralann zamarła w całkowitym bezruchu siedząc  na konarze wielkiego drzewa. Łuk miała opuszczony, a strzałę na cięciwie. Po jej lewej, kawałek przed nią  przy dębie kryli się dwoje z ludzi których spotkała dziś w karczmie których śledziła aż do tego miejsca.  Poznała w nich elfa i najemnika. Elf miał przy sobie łuk i gdyby zechciał zaatakować z ukrycia mogłaby go wesprzeć. Z góry dobrze widziała obozowisko bandy. Zdjęła by paru, jednocześnie dezorientując ich i wprawiając w uczucie otoczenia. Czekała tylko na ich ruch.

Amras drgnął, słysząc za sobą niespodziewany głos, znajomy głos. Odwrócił się i posłał czarodziejce mordercze spojrzenie - bardzo łatwo wyłapać jej słowo mogli obozowicze. Jeśli dodatkowo pośród nich ukrywałby się elf czy krasnolud...! Osobną sprawę stanowił fakt, że Yevereth go najzwyczajniej w świecie zaskoczyła i przestraszyła, co mocno ugodziło w jego dumę.
Elf zastanawiał się przez chwilę, co ona tu robi. Wyraźnie polecił jej pozostać w karczmie by opiekowała się Garveyem i Helyasem. Chociaż uważał, że większej pomocy potrzebował bard, niż nieprzytomny mag. Brakowało tu jeszcze tylko, by ten dzikus z karczmy włączył się do ich akcji.
Amras zacisnął palce ze zdenerwowania na majdanie, i powrócił do obserwacji, starając się wyłapać jak najwięcej słów z rozmowy przywódcy z drabami.
- ...naprawdę chcecie napaść na tę karawanę do Rinbe? Mało wam łupów, chcecie się porywać na tak wielkie przedsięwzięcia?! - Młody, charyzmatyczny herszt był widocznie zdenerwowany zuchwałością swoich rozmówców.
- A chcemy! I co, zabronisz nam? - głos niższego, łysego był niezwykle nieprzyjemny, chrapliwy.
- Może... - w powietrzu zabrzmiała groźba Roegnara. Dwóch się instynktownie odsunęło, sięgając dłońmi do pochew mieczy. - Nie radzę, moi ludzie są mi oddani. Nie wyjdziecie z jatki żywo.
Drugi z drabów splunął na ziemię, pod nogi dowódcy.
- Może i tak. Skoro tak stawiasz sprawę, nie widzę przyszłości w naszym wspólnym działaniu. Dlatego po najbliższej akcji, wraz z naszymi ludźmi odłączamy się od waszej Żałosnej Kompanii. Wolimy działać na rękę tak jak chcemy, i gdzie chcemy. Nie ma między nami zgody - powiedział, po czym obaj ruszyli do namiotów na odpoczynek.

Kucający w zaroślach tak gęstych, że gałązki raniły go w oczy Dearien nie zauważył pojawienia się towarzyszki. Trwający w morderczo spokojnym skupieniu obserwował teraz trochę więcej niż dotychczas. Oprócz barda, zobaczył jeszcze dwóch nieco rozzłoszczonych bandytów, którzy właśnie wracali sprzed namiotu dowództwa. Nagle, nieoczekiwanie, stało się coś coś okropnego. Coś, co mogło ich wszystkich zgubić. Pirat poczuł nieodpartą potrzebę kichnięcia. Momentalnie walnął się w nos, aby temu zapobiec. To posunięcie jednak było nieprzemyślane jak żadne inne w jego życiu. Gdy dłoń korsarza natarła z impetem w połamany, krwawiący nos, wrzasnął przeraźliwie. Widział już tylko jedno wyjście. Nie dopuścić, żeby odkryto resztę. Ze swojego piskliwego "Aaaaaaa" zrobił:
(...) Maryśka to taka niczego sobie dupeczka - Dearien wypadł na polanę zataczając się, a na jego twarzy zagościł pijacki uśmieszek - Hej ho! Polej no któryś tam!  Ty, wysoki, masz choć trochę wódy? Dawać no gorzałę, kurwa mać, bo wam zara namioty orzygam!

Zdumienie to zbyt słabe słowo, żeby opisać reakcję czarodziejki na wyczyn pirata. Krew odpłynęla jej z twarzy, kiedy pomyślała, jak mogłoby się to dalej potoczyć. Przeklinała w myslach jego głupotę, zastanawiając się jesnocześnie, jak możnaby wybrnąć z tej nieciekawej sytuacji. I bynajmniej na pewno nie miała zamiaru wcielać się w rolę Maryśki, choćby miało jej to uratować życie.


Amras
Sigion
Dearien
Yevereth
Dralann

Ostatnio edytowany przez Arvaamaton (2011-11-14 20:11:15)

Amras patrzył z niedowierzaniem na to, co działo się kilkanaście metrów przed nim. W pierwszej chwili myślał, że Dearien chce ich najzwyczajniej w świecie wydać. Elf już mierzył do niego, gdy dostrzegł, że pirat jednak ich nie wydaje, a przynajmniej nie tak od razu. Starał się dociec jak to się mogło wydarzyć. Dearien sprawiał wrażenie odpowiedzialnego, wiedział, co mu mogło grozić, jeśli by podpadł elfowi, a mimo to ryzykuje. Co by tu nie mówić, jego czyn był godny podziwu - nie dawał po sobie w ogóle poznać, że się denerwuje. Ponadto - Amras stwierdził to ze zdziwieniem - Wesoła Kompania nawet nie zwróciła na niego większej uwagi, wzięli go za swego.
Uwolnił umysł z tych myśli i skupił się na Roegnarze. Ten stał przy brzozie i ostrzył swój miecz. Stał na wprost kryjówki elfa, mimo to ten postanowił podjąć ryzyko nie mniejsze niż jego kompan w obozie.
Z drżącym sercem nałożył strzałę na cięciwę. Starał się robić to jak najostrożniej, by nie poruszyć gałęzi, które otaczały go z każdej strony.
Napiął łuk, wstrzymując oddech. Lotki połaskotały go w policzek. Strzał, jakich oddał w swoim życiu wiele - na pozór wydawał się łatwy. Zapadł zmrok, jego cel więc nie mógł go od razu dostrzec. Strzała natomiast zdąży pokonać odległość dzielącą nich, nim ten będzie miał w ogóle szansę na reakcję.
Nie zdążyła.
Amras miał wrażenie, że czas znacznie zwolnił. Patrzył z narastającym zdumieniem i niepokojem, jak strzała szybuje śmiertelnym lotem. O ile to mieściło się  w ramach 'normalności', o tyle...fakt, że strzała została odbita, nie należał do normalnych.
Długowłosy elf nie stracił jednak rezonu. Odturlał się kilka kroków w lewo, fragment drogi jeszcze przebiegł. Błyskawicznie posłał kolejną strzałę, prosto w twarz śpiącego na kocu zbója (natychmiastowa śmierć).
Uśmiechnął się w duchu. Lepszego sygnału do ataku swoim towarzyszom dać chyba nie mógł dać. Kilka sekund później jednak jego twarz przybrała wyraz zaciętości, gdy wzrok napotkał Roegnara. Z nim mogą być problemy.
W obozie do tej proy panował względny spokój. Gwaru nie zdążył zakłócić zbój trafiony w oko. Zakłócić zdążył zaś herszt bandy:
- Do broni! Alarm! Intruzi w obozie! - pokrzykiwał do ludzi.
Elf modlił się tylko w duchu, by wyszli tego cało.
_____________________________________________________________________
Roegnar
Ko: 3    Po: 2     Si: 4     Zm: 2    Zr: 2     Zw: 2
In: 2     Og: 2    Wo: 1
Żywotność: 31
Zbroja: Brygantyna (-2 obrażenia)
Broń: Miecz (12 obrażeń)
Manewry w walce bronią: Cięcie/pchnięcie, finta, parada, riposta.
Wybrane umiejętności: jeździectwo 2, polowanie 1, unik 3, zimna krew 1.


Zbój z Wesołej Kompanii
Ko: 2    Po: 2     Si: 3     Zm: 1    Zr: 2     Zw: 1
In: 1     Og: 1    Wo: 1
Żywotność: 24
Zbroja: Brygantyna (-2 obrażenia)
Broń: Buzdygan (7) / krótki miecz (6) / kij (4) / nóż (2) *
Wybrane umiejętności: jeździectwo 2
* Jedno do wyboru



Amras x
Helyas
Sigion
Dralann
Yevereth
Dearien (jego przez weekend nie będzie, więc nie liczcie, że napisze coś za was )

Rozbawił ją widok najemnika bawiącego się ze zbójami. Cel miała jak na talerzu, cel w postaci jednego z bandytów, zbyt tchórzliwy widoczne by podejść do najemnika trzymał kuszę w pogotowiu na wypadek gdyby ktoś się zbliżył. Była pewna, więc oddała szybki strzał (24-12) i tu zrobiła błąd. Celowała w serce postrzeliła bandytę pod ramieniem, nie zabijając go, ale skutecznie unieszkodliwiając.
-Ty, nędzny skurwielu- jęknęła do łuku - nie bawimy się, tak, nie.
Ponownie napięła łuk, tym razem obrała sobie sporego faceta, próbującego zaczaić się do najemnika Zaczekała chwilę i dobrze obejrzała sobie cel. Puściła strzałę. Strzała przeszyła zbója na wylot uszkadzając mu kręgosłup. (zgon natychmiastowy)
Zacukała sobie pod nosem.

Amras x
Helyas
Sigion x
Dralann x
Yevereth
Dearien

Helyas patrzył znudzony na łuczniczkę, kiedy zauważył że ta strzeliła. To był dla niego sygnał. Pobiegł do karczmy najszybciej jak mógł, podebrał magowi miecz i wybiegł zanim ktokolwiek się obejrzał. Po krótkim biegu (lekko spowolnionym przez brak miejsca na miecz) zatrzymał się w krzakach. Ujrzał za nimi jak drużyna zmaga się z dużą zgrają bandytów. Nagle jakiś człowiek przebiegł obok tych krzaków. A właściwie chciał, lecz bard trochę niehonorowo podłożył mu miecz pod nogi. Kiedy tamten upadł, szybko wyskoczył i wbił miecz w jego szyję (śmierć natychmiastowa). Ujrzał jak po drugiej stronie obozu jakiś spory zbój celuje do Sigiona z kuszy. Wiedział, że nie zdąży dobiec. Zaklął pod nosem widząc, że ktoś obcy biegnie na niego z drugiej strony. Wyciągnął sztylet zza pasa i rzucił nim w sporego wroga. Trafił w rękę tamtego (24-3+21) i w ostatniej chwili zablokował atak drugiego, lecz opóźniona rzutem garda nie zadziałała doskonale i ostrze bandyty zjeżdżając z jego miecza, drasnęło go w miejsce, gdzie noga łączy się z tułowiem (26-3=23). Człowiek z kuszą, tym razem dobył krótkiego miecza i ruszył na niego. Bard zaatakował bliższego przeciwnika w bok mieczem maga (24-5=19) po czym odskoczył kawałek na bok aby tamten co miał kuszę, nie zaszedł go od tyłu.

Ostatnio edytowany przez c4wjajach (2011-11-20 21:49:11)